Rewriting the History📖 ( Book 1 ) [ Completed ]

* 14 *

ေခြၽးေတြ႐ြဲၿပီး နိုးထလာတဲ့ခ်န္လ်န္က အသက္ကိုလုရွဴေနရတယ္။သူ႔ကိုမျမင္နိုင္တာသိေပမဲ့ ရုတ္တရက္သူ႔ဖက္လွည့္လိုက္တာေၾကာင့္ လန္႔ၿပီးနိုးလာျခင္း. . . ဒါ့ထက္

" ဝင္လာခဲ့လို႔ရလား ၿမိဳ႕သခင္. . "

မုရံုဟန္ယြင္ရဲ႕အသံ. . . ေခြၽးနဲ႔ကပ္ေနတဲ့ဆံပင္ေတြ၊မေသမသသပ္ျဖစ္ေနတဲ့ အဝတ္အစားေတြကိုျပဳျပင္လိုက္သည္။

" ဝင္ခဲ့ပါ။ "

အၿပံဳးနဲ႔ဝင္လာတဲ့သူကိုၾကည့္ရင္း ေဗ်ာင္းဆန္ေနတဲ့သူ႔ရဲ႕ရင္ဘက္ႀကီးတစ္ခုလံုးေအးခ်မ္းသြားတယ္။

" ဘာကိစၥရွိလို႔ပါလဲ မုရံုသခင္ေလး။ "

" ၿမိဳ႕သခင္က ေနမေကာင္းဘူးဆိုလို႔ လာၾကည့္တာပါ။ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ကို ရင္းရင္းနွီးနွီးေခၚလို႔ရပါတယ္။ "

" ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္ကိုလည္းရင္းရင္းနွီးနွီးေခၚပါ . . . . ကိုကို။ "

' ရွက္လိုက္တာ '

ရင္ထဲမွာကခုန္ေနေပမဲ့ အျပင္ပိုင္းမွာေတာ့ တည္ၿငိမ္လ်က္။

" အင္း. . ေခၚနိုင္ပါတယ္. . လ်န္ "

' လ်န္တဲ့. . . ေပ်ာ္လိုက္တာ. . . ေနပါဦး . . ငါကဘာလို႔အပ်ိဳျဖန္းေလးလိုျဖစ္ေနရတာလဲ။ဒါငါ့ရဲ႕character setting နဲ႔လံုးလံုးႀကီးေသြဖယ္ေနသလိုပဲ။ဒါေပမဲ့လည္းသူဘယ္တုန္းကမ်ား ကိုကို နဲ႔ပတ္သတ္လာရင္စိတ္မွန္ဖူးလို႔လဲ။ '

" ေရာက္ၿပီ။ "

" ဟမ္?ဘာကိုေရာက္. . . "

ကိုယ္ေပၚကသားေမႊးကပ္ၿခံဳထည္နဲ႔ ေျခခ်ထားတဲ့ယြင္စန္းေဆာင္ေၾကာင့္ အေတြးေတြးမ်ားၿပီ ဟန္ ေခၚရာကိုေယာင္ေတာင္ေတာင္လိုက္လာတယ္ဆိုတာသိသာတယ္။ ယြင္စန္းေဆာင္က ေတာင္စြန္းေပၚမွာေဆာက္ထားတဲ့ဥယ်ာဥ္ငယ္သ႑န္အေဆာင္ငယ္တစ္ခု။အေဆာင္ေပၚကၾကည့္ရင္ ရွင္းယြဲ႕တစ္ၿမိဳ႕လံုးကိုေတာင္ျမင္ရေသးတယ္။ေလေအးေတြတိုက္ေနေပမဲ့ ၿခံဳထည္ပါတာေၾကာင့္ စိတ္ပူစရာေတာ့မလို။

ထိုင္ခံုမွာထိုင္ေနတဲ့သူ႔ေရွ႕ကို ပန္းကန္လံုးေလးတစ္လံုးခ်ေပးတယ္။