"ဦး.."
"ဟင်"
"ဦး အလုပ်ကိစ္စသွားရင် နွေဦးက Hotel မှာပဲ နေခဲ့ရမှာလားဟင်"
"မင်းပါ လိုက်ခဲ့ရမှာ၊ အလုပ်ကိစ္စဆိုတာထက် ညစာစားပွဲပါ၊ မင်းကို Hotel မှာ တစ်ယောက်တည်း မထားခဲ့ပါဘူး"
"ဟင် နွေဦး အဝတ်အစား ပါမလာဘူးလေ"
"ရတယ် အခု သွားဝယ်မယ်"
ပြောပြောဆိုဆို သူက ရှေ့ကနေ ထွက်သွားခဲ့သည်။ သူမ နောက်ကနေ လိုက်ရင်း ကားပေါ်အမြန်တက်ခဲ့လိုက်ရသည်။ မန္တလေးကို မရောက်ဖူးသူမို့ ကားမှန်ကိုချကာ လမ်းတစ်လျှောက် ငေးနေမိ၏။
"ဦး ဟိုဟာ ဘာဆိုင်လဲ လူတွေအများကြီးပဲ"
"ထိုးမုန့်လေ မင်းစားချင်လို့လား"
"သိတော့သိတယ် မစားဖူးဘူး၊ စားလို့ကောင်းလားဟင်"
"မသိဘူး၊ ကိုယ်လဲ မစားဖူးဘူး"
သူက ကားကို H.A Shopping Center ဆိုတဲ့ ကုန်တိုက်အကြီးကြီးရှေ့မှာ ရပ်လိုက်သည်။
"သွားမယ် ချာတိတ်"
"လူ အရမ်းရှုပ်တာပဲနော် ဦး"
သူ့ကို မြင်တော့ ကုန်တိုက်က ဝန်ထမ်းတွေရော၊ တစ်ချို့ဈေးဆိုင်ပိုင်ရှင်တွေကပါ တရိုတသေ နှုတ်ဆက်နေကြသည်မို့ သူမ အံ့ဩရင်း..
"ဦးက ဒီကို လာနေကျလား"
"ဘာလို့လဲ"
"အကုန်လုံးက နှုတ်ဆက်နေလို့လေ"
ထိုစဉ် လူတစ်ယောက် သူမတို့နား ရောက်လာပြီး...
"ရောက်လာပြီလား ဆရာ"
သူက ခေါင်းညိတ်ပြရုံသာ နှုတ်ဆက်ပြီး...
"အစစ အရာရာ အဆင်ပြေရဲ့လား"
"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ၊ အခု အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ ဆိုင်ခန်းတိုးချဲ့နေတာတွေ ပြီးခါနီးနေပါပြီ၊ ဆိုင်ပိုင်ရှင်တွေကလည်း စာချုပ်ထပ်ချုပ်ဖို့ တောင်းဆိုနေကြတယ်၊ တစ်ချို့ နိုင်ငံခြား Brand ဆိုင်တွေလည်း အသစ်ထပ်ဝင်လာဖို့ ရှိပါတယ် ဆရာ"
"ကောင်းပါပြီ၊ လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်ပါ၊ ကျွန်တော်တို့ အပေါ်တက်လိုက်ဦးမယ်"
ESTÁS LEYENDO
တိတ်တခိုး ချစ်ရသော....❤️
Romanceတစ်နိုင်ငံလုံးမှာသာမက ပြည်ပအထိ ထူးချွန်အောင်မြင်တဲ့ လူငယ်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်၊ အလုပ်ကလွဲပြီး ကျန်တာ စိတ်မဝင်စား၊ အမြဲအေးတိအေးစက်နေတတ်တဲ့ ရှိန်း....❤️ ဂျာနယ်ထဲကတစ်ဆင့် အမှတ်မထင်တွေ့ပြီး ရှိန်းကို စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ သာမန်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး...
