"နွေဦး....နွေဦး"
ခြံထဲထိ ကားကို တရကြမ်းမောင်းလာကာ အိမ်ထဲပြေးဝင်လာပြီး မာန် သူမကို အော်ခေါ်လိုက်သည်။
"ဘာလဲဟဲ့...အော်ကြီးဟစ်ကျယ်နဲ့ ဒီမှာထိုင်နေတာ မမြင်ဘူးလား"
"မမြင်လို့ပေါ့ ပြစမ်း နင့်ခြေထောက်"
မာန်က သူမဘေးဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ခုံပေါ်တင်ထားသော သူမခြေထောက်ကို အသာထိကြည့်သည်။
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ နင်က အမြဲ နမော်နမဲ့နဲ့"
"အဆစ်လွဲရုံလေးပါ"
"နင်တို့က အဲ့ဘက်ကို ဘာသွားလုပ်ကြတာလဲ"
"ကားလျှောက်မောင်းတာလေ"
"အားအားယားယား"
"အေးလေ အားနေလို့ သွားတာပေါ့ နင်ကရော ဘာလာလုပ်တာလဲ သတင်းလာမေးတယ်ဆိုရင်တော့ မလိုဘူး ငါ အသက်ရှိသေးတယ်"
"ဟဲ့ ကောင်မလေး စကားကို ဘယ်လိုပြောနေတာလဲ"
မေမေက နောက်ကရောက်လာပြီး ဝင်ပြောလိုက်တော့ သူမ လျှာလေးထုတ်ရင်းခေါင်းငုံ့သွားသည်။
"မာန် သား ဘယ်တုန်းက ရောက်တာလဲ"
"အခုပဲ အန်တီ နွေဦး ဒီလိုဖြစ်တာ ပန်ပြောမှ သိတယ် ကြားကြားချင်း လာခဲ့လိုက်တာ မေမေကတောင် လိုက်ခဲ့မလို့ ကြာနေမှာစိုးလို့ မခေါ်ခဲ့တော့တာ"
"အမလေး ကြီးကြီးမားမားဖြစ်တာမှ မဟုတ်တာကွယ်"
"ဒါနဲ့ အန်တီက ဆိုင်မသွားဘူးလား"
"နွေဦး ဒီလိုဖြစ်နေတာ အန်တီက ဘယ်လိုသွားရမလဲ ဆိုင်က ကောင်မလေးတွေနဲ့လွှတ်ထားလိုက်တော့တာလေ ထိုင်ဦးနော် သား"
"မြင်လား နင် အဲ့လို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဂရုမစိုက်လို့ အန်တီလဲ အလုပ်ပျက်ရပြီ"
"နင် ငါ့ကို ဆရာကြီး မလုပ်ပါနဲ့ ငါလဲ ဖြစ်ချင်ပါ့မလား"
"နွေဦး"
"ဘာလဲ"
"နောက်တစ်ခါ ငါမပါပဲ ဘယ်မှ လျှောက်မသွားနဲ့"
"ဒီက ရှေ့လျှောက် နင်မပါပဲ သွားရမဲ့နေရာတွေမှ အများကြီး"
STAI LEGGENDO
တိတ်တခိုး ချစ်ရသော....❤️
Storie d'amoreတစ်နိုင်ငံလုံးမှာသာမက ပြည်ပအထိ ထူးချွန်အောင်မြင်တဲ့ လူငယ်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်၊ အလုပ်ကလွဲပြီး ကျန်တာ စိတ်မဝင်စား၊ အမြဲအေးတိအေးစက်နေတတ်တဲ့ ရှိန်း....❤️ ဂျာနယ်ထဲကတစ်ဆင့် အမှတ်မထင်တွေ့ပြီး ရှိန်းကို စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ သာမန်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး...
