"မေမေ"
"ဟင် နွေဦး"
ခြံတံခါးကနေ လှမ်းအော်နေတဲ့သူမကိုမြင်တော့ မေမေနဲ့ အန်တီလေး ဝမ်းသာအားရပြေးလာကာ တံခါးဖွင့်ပေးကြသည်။
"ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တာလဲ"
"အခုပဲ မေမေ ရောက်ရောက်ချင်း မေမေ့ဆီလာခဲ့တာ"
"ထိုင် မောင်ရှိန်းဆက်ထင်၊ နွယ်နီ ကော်ဖီဖျော်ခဲ့ဦး"
"မေမေ့ကို လွမ်းနေတာ မေမေနဲ့ အန်တီလေးအတွက်ဆိုပြီး ကိုကိုက လက်ဆောင်တွေ အများကြီးဝယ်ခဲ့တယ် ဒီမှာ"
သူမက "ကိုကို"လို့ပြောတော့ အန်တီလေးက ကော်ဖီခွက်တွေသယ်လာရင်း သူမကို မျက်စပစ်ပြသည်။ သူမ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနှင့် ပြန်ရယ်ပြပြီး မေမေ့ကို အထုတ်တွေ လှမ်းပေးလိုက်သည်။
"ပြင်ဦးလွင်ကို ရောက်ခဲ့ကြသေးတာလား"
"ဟုတ်တယ် အန်တီ မန္တလေးရောက်လက်စနဲ့ တစ်ခါတည်းသွားလိုက်တာ"
"မေမေ သိလား ပန်းပွဲတော်ဆိုတော့လေ လူတွေ အရမ်းစည်တာပဲ ပန်းတွေကလည်း အများကြီး အဲ့က အိမ်လေးတွေဆို နေချင်စရာလေးတွေ"
တစ်ပတ်လောက် မေမေနှင့် မတွေ့ရတာမို့ သူမ စကားတွေ တရစပ်ပြောနေမိသည်။
"အဲ့ဒါဆို ကိုယ် ညနေမှ မင်းကို လာခေါ်မယ်နော်"
"ဟင် ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"ရုံးခဏ သွားရဦးမယ် ရုံးဆင်းရင် လာခေါ်မယ်"
"ဟုတ်"
"ကျွန်တော့်ကို ခွင့်ပြုပါဦး အန်တီ"
"အေးအေး ဂရုစိုက်သွားနော် သား"
"ဟုတ်ကဲ့"
သူထွက်သွားတော့ အန်တီလေးက သူမနားကပ်ကာ.....
"နွေဦး သမီး ပျော်ခဲ့လား"
"ပျော်တာပေါ့ အန်တီလေးရဲ့ နွေဦး ပြင်ဦးလွင်ကို သွားချင်နေတာကြာပြီ"
"အဲ့ဒါပြောတာမဟုတ်ဘူးလေ Honeymoon ဆိုတော့ ပျော်လားလို့"
"ဟာ...အန်တီလေးကလည်း အလုပ်ကိစ္စနဲ့သွားတဲ့ဟာကို"
"ကဲ နွယ်နီ သမီးကိုစမနေနဲ့တော့ နားပါစေဦး ထမင်းစားမလား သမီး"
أنت تقرأ
တိတ်တခိုး ချစ်ရသော....❤️
عاطفيةတစ်နိုင်ငံလုံးမှာသာမက ပြည်ပအထိ ထူးချွန်အောင်မြင်တဲ့ လူငယ်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်၊ အလုပ်ကလွဲပြီး ကျန်တာ စိတ်မဝင်စား၊ အမြဲအေးတိအေးစက်နေတတ်တဲ့ ရှိန်း....❤️ ဂျာနယ်ထဲကတစ်ဆင့် အမှတ်မထင်တွေ့ပြီး ရှိန်းကို စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ သာမန်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး...
