Harry Styles kusursuz denebilecek bir yaşama sahipti. Anlayışlı bir eşi, onlarca dostu, başarılı olduğu bir işi ve sağlıklı bir vücudu vardı. Ancak her şey bir anda tepe taklak olunca, artık kusursuz olmayan bir yaşama değil, bir yaşamı olduğuna bil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5 Gün Sonra
Louis müşterisini uğurlarken, içeri giren bir sonraki müşteriyle gülümseyip, "Hoş geldiniz." dedi.
Kahverengi saçlı kadın -Kaithlyn- moralsiz bir gülümsemeyle karşılık verdi. "Hoş buldum."
"Aradığınız bir çeşit var mı?"
"Sarı papatyalar olsun, aralara beyazlar da olabilir."
Louis, kadının isteği doğrultusunda bir çiçek demeti hazırlayıp şeffaf desenli bir jelatinle sardı. Tam sarı bir kurdeleyle bağlamıştı ki, bir burun çekmesi işiterek şaşkınca başını kaldırdı. Genç kadın elindeki peçeteyle gözyaşlarını silmeye çalışıyordu.
"Ah... Hanımefendi, oturun isterseniz biraz."
"H-hayır, teşekkür ederim. Sadece... İnsan kendisine verilen ömürde en fazla ne yaşayabilir ki?"
Louis'nin kendisine şaşkın ve anlamazca attığı bakışlarla, Kaithlyn ne kadar gereksiz bir açıklama yaptığını fark etti.
"Neyse." Çiçek demetini aldı ve ücretini ödeyip oradan ayrıldı. Arabasına binerek, çiçeği arka koltuğa bıraktı ve 3. Caddeyi geçerken göğsünde sıkışıp kalan acıyla derin bir nefes aldı. Bir dükkân önüne çekti ve Liam Payne ön koltuğa oturunca tekrar gaza bastı.
"Çiçek mi aldın?"
"Elimden bu geliyor, ne yapayım?"
"Ben ne alacağımı bilemedim."
"Bence ona şu an- şu an hiçbir şey lâzım değil."
İkisi de ölüm sessizliğine gömülünce, St. Joseph Üniversite Hastanesine gidene kadar bir daha konuşmadılar. Otoparka park edip üçüncü kata çıktılar ve kapıyı çaldılar. İçeriye geçtiklerinde Owen tam da ayağa kalkmıştı. Her ikisini de görerek gülümsemeye çalışsa da, gözaltları tamamen çökmüş, gözleri kanlanmış ve kamburu çıkmıştı.
"Hoş geldiniz," diye fısıldadı kendine kollarını dolarken. "Uyuyor."
Liam gözlerini, hastane yatağında uzanan dostuna çevirdiğinde ağlamamak için yutkunmak zorunda kaldı. Saçları dalgalı şeklini korurken, dirseğinin iç kısmında serum iğnesi vardı. Suratı şişmişti. Sağ omzu sargılıydı. Yavaş yavaş nefes alıyor, aralık dudaklarından arada bir kısık ve tiz iniltiler çıkıyordu. Belki de uykusunda, günler öncesinde maruz kaldığı işkencelerin izini taşıyordu.
Ve sol dizinin altından itibaren, artık orada bir boşluk bulunuyordu.
"Nasıl? Uyandı mı hiç?"
"Evet." Islak gözleriyle Harry'ye baktı. "Bacağının kesilmesi gerektiğini biliyordu, her şeye kendini hazırlamıştı ama ameliyat sonrası kriz geçirdiği için sakinleştirici verdiler."
