"benim de canım yandı lakin şarkılardan başka kimsenin haberi olmadı."
~18 ay önce~
Yatağımda her zamanki ben olarak kulağımda kulaklıklarım, üstümde pijamalarımla yatakla bütünleşmişcesine uzanıyordum. Düşünce seansı?
Evet yine düşünceler cevapsız sorular zihnimi ele geçirmiş öylece düşünüyordum.
Sahi en son neyi düşünmüştüm.
Zihnim hiperaktiv bir çocuk gibi durmak bilmiyor konudan konuya düşünceden düşünceye koşuşturuyordu.
-"Aa anladım canım. Tabi tabi ben söylerim şimdi."
Halam olacak kadın hiç yapmadığı gibi kapımı çalmadan odaya dalınca şaşırmadım yine ne vardı?
Kulaklıklarımı çıkardığımda yüzünde bıkkın ifadeye zıt sesi sevecen ve samimi geliyordu.
-"Yok birtanem neden hayır desin? Elbette gelecek."
Gözlerime bakarak konuşurken yine ve yeniden benim hakkımda bir karar verdiğini anladım. Kiminle konuşuyordu?
Telefonu kapatır kapatmaz
-"Koca karıya bak sen! İnsan bir kibarlık olsun diye davet eder cadoloz seni!"
Telefona bakarak homurdanırken telefonu kapattığını söyleyip söylememek arasında kararsız kalmıştım. Gerçi telefonu kapatmasa bunları söyleyemezdi ya neyse.
Cevap bekleyen yüzüme bakıp;
-"Kalk da burda böyle pasaklı pasaklı oturacağına hazırlanmaya başla!"
Bana emir verilmesinden nefret ettiğimi söyleyeli aylar olmuştu hâlbuki. Ama sorun beyninde olmalıydı.
-"Sebep?"
Oldukça sinir bozucu sesim istediğim gibi onun sinirlerini bozmuş olacakki sesini inceltip daha doğrusu taklidimi yaptığını sanıp;
-"Sibip? Sebep yok canım istedi problem mi hanımefendi?"
-"Evet problem."
-"Sen bana sabır ver Yarabbim."
-"Amin."
Daha çok kendi adıma amin demiştim. Bu kadının yanında bulunan her insanoğlunun sabıra ihtiyacı vardı. Aklını kaybetmemek için.
-"Gülşen'in kızı vardı ya hani eskiden aranızdan su sızmazdı heh işte onun ünüversteye geçişini kutlayacaklarmış ne saçma sebep yahu! Neyse seni de davet ettiler gitmen gerekiyor!"
-"Neden gitmem gerekiyor tam olarak?"
-"Ya Fadime de gelecek galiba kavgalı olduğu birkaç kişi vardı kesin yamyam kadın çenesini kapatamayıp birşeyler söyleyecek olay çıkacak! Ne olduğunu merak ederim şimdi sen git öğren ne oldu ne bitti gerçi şırfıntı Gülşen beni davet etmedi yelloz karı sanki görende ortalığı karıştırıyorum falan sanır çok ayıp şey yahu!"
Estağfurullah hiç olurmu? huyun değildir öyle şeyler. Çok ayıp etmişler vah vah!
Üzgün ses susmasa da haklıydı.
Ayrıca beni neden oraya davet etmişlerdi ki?
En son Gülşen ablanın kızı yani benden birkaç yaş büyük olan Elis Abla ile çok uzun zaman önce hatta çocuk diyebileceğim kadar küçük yaşta konuşmuştuk. O zamanlar bir abladan çok arkadaş gibiydik eğlenip keyifli vakit geçirdik. Ta ki en zor günümde etrafımda kimsenin kalmadığını anlayıncaya kadar çok severdim onu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Varolmak İçin Kaybolmak Gerek
ChickLitBu dünyada bir kız çocuğunun daha vişne çürüğü dudaklarından kopan acı vaveylalar kayboldu, gece acıyı yuttu, kalemler kırıldı... * Dilime sürgün edilen kelimelere zihnim pranga takmıştı. Zihnim, yine en büyük düşmanıymışım gibi bana hakaretler savu...