My Husband Returned?! [MPREG]

Chapter 1

A/N: If you haven't read YBMF you might find this story a bit confusing because some of the characters are from YBMF. But you can still read this story as stand alone since hindi naman siya masyadong connected sa YBMF. It's up to you lang kung babasahin mo muna yung una bago ka mag proceed dito.

_

________________

Chapter 1

Kiannah's P.O.V

After ng weding ng frennymy ko ay saka naman nag propose ang hubby ko para magpakasal sa mismong harap ng simbahan at sa mismong araw ng kasal nina Chase.

Oh diba? Takot ang hubby ko na iwanan ko siya dahil ako nalang ang nag iisang napakagandang diwata ang natitira sa mundong ibabaw. So, out of sympathy wala na akong nagawa kundi ang pakasalan siya.

*sigh*

Ang ganda ko talaga! Palihim kong puri sa sarili ko.

It's our first wedding anniversary ngayon ng hubby ko. We're having a road trip here in palawan using our car. Dito kasi namin ngayon naisipan na magbakasyon.

Nakasanayan na kasi naming mag get away na kami lang dalawa para maglibot at mag road trip sa iba't-ibang lugar. Minsan ay gamit ang private helicopter namin or minsan ay nag kokotse.

Owemji I love your waray-waray accent! Say it again!

'Hilikoptir'

Nasa malalim akong pag iisip ng bigla nalang akong makarinig ng pagputok sa mag goma ng sasakyan dahilan para mawalan ng balanse ang sasakyan at nagka ikot-ikot ito dahilan para bumangga ang sasakyan namin sa barrier ng daanan na pang pigil sa bangin. Nagsimula na ding mag apoy ang harapan ng sasakyan!

"Oh my god Tristan!" Hysterical kong sigaw ng makita ko na nasa pangpang na kami ng mataas na bangin at ang ibaba nito ay dagat!

"Fuck!" He cursed.

"Jusqo Tristan. Ayaw ko pang mamatay! Hindi mo pa ako nalalahian!" Takot na sigaw ko.

Takot na takot man ay nagawa ko paring magdasal.

Lord mahabagin! Wag niyo naman po muna akong kukunin! Promise po lord hindi na po magiging matabil ang aking dila. Hindi na din po ako manglilibak. Hindi ko na din po palihim na sasabihin na matabang ang pancit na luto ng mama ni Arjun! Spare my life lord!" Taimtim kong dasal.

"Baby tatalon tayo." Sabi ni Tristan na tinatanggal ang seat belt nito.

"Huh? No! M--may mga sharks sa dagat tsaka hindi ako m--marunong lumangoy. Please Tristan... ayokong tumalon!" Naiiyak na sabi ko. Liban sa sobrang taas nang kinalalagyan namn ay natatakot din ako sa kababagsakan namin dahil paniguradong may mga pating sa baba nito! I hate sharks! Kahit na tumalon kami mula rito ay walang kasiguraduhan na makakaligtas kami.

Nayawan na sarakyan kay ano yana kapa , malfunction na piste ka!

Trans: "Yawang sasakyan na ito. Bakit ngayon kapa nag malfunction na piste ka!"

"Baby tatalon tayo." Sabi ulit nito.

"Huh? Ayoko! May mga pating! "

"Mamatay at masusunog tayo ng buhay dito kapag hindi tayo tumalon. You'll be safe baby, just trust me." Halata sa boses nito na kinakabahn din ito. Hinawakan nito ng mahigpit ang kamay ko kaya wala na din akong nagawa kundi ang magdasal ng taimtim.

"I--i love you baby. I--if this will be the end..." umiiyak na sabi ko.

"Don't say that! Makakaligtas tayo dito. Just trust me." At niyakap ako nito.