Married to a Drunk Man

18 - Give us a chance

Sa wakas bakasyon na namin! yeheth! short UD and next chapter or sa next next chapter lilitaw na si Brent?

<Sophia's POV>

Hinanap ko si Levi pagkatapos kong mabasa yung meaning ng miel. At nakita ko sya sa may bandang dulo ng resort. Nakasandal sya sa puno habang nakahalukipkip at nakatingin sa mga kasamahan naming nagsswimming.

"Oh bat nandito ka?" yan ang sinabi nya ng mapansin nya ang presesnsya ko.

 

Huminga ako ng malalim at lumapit pa ng kaunti sa kanya bago magsalita.

"May gusto sana akong itanong?"

 

Napakunot naman ang noo nya na tila ba nagtataka?

"Ha? Ano yun?"

"ahm wag mo sanag mamasamain ang itatanong ko sayo ha?"

Ginulo nya ang buhok ko at inakbayan ako.

"Silly! Of course not. What is it? Come on spill!" sabi pa nya habang diretsong nakatingin sa mga mata ko.

"tungkol to sa kanina. Yung miel thingy?"

 

"Oh? D-do you know what does it mean?"

 

"oo eh" at napangiti akong hilaw. Grabe naman kung kelan ako nahuhulog sa kanya saka naman ganto. Oo I admit na gusto ko sya! Hindi naman masama gusto ko lang naman sya. Okay ayoko na ng paulit ulit.

"Ahm... kasi ano.. ugh! Pano ko ba sasabihin.. kasi Sophia ganto yan eh-"

"no need to explain ano ka ba! Okay lang kung may girlfriend ka na or what. Basta friends pa din tayo pati ipakilala mo sya sakin ha?" plastik!  Yan ang sabi ng isang parte ng isip ko. Pero bakit ba hindi naman masamang maging kaibigan ang taong gusto mo at mahal nya di ba?

"WHAT? Sinong may girlfriend ang sinasabi mo?"

 

"ha? Edi ikaw sino pa ba? Alangan namang ako di ba?"

Tinanggal nya ang pagkakaakbay nya sakin at nagpunta sa harap ko sabay hawak sa magkabilang braso ko.

"Look, I don't know where that story came from pero ang sasabihin ko sayo, eto ang totoo." He gulped "I don't have a girlfriend neither courting someone but right now I would to confess my feelings to someone I like. I like you, Sophia, I really do. I don't know when this feeling started but I know that I am happy when im with you. You are my happiness."

Speechless.

I didn't see this coming. I mean what's to like about me? Ugh! Levi you're making me think.

"why?" yun lang ang nasabi ko.

"what why? You mean why do I like you?" I nod. "what's not to like about you. Besides, I didn't likeyou because you're beautiful, smart and kind. Maybe I can say that those are just bonus. But the real reason is I like you because you are you."

 

 Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nalalaman ko. Kumbaga bas a exam information overload.

He lean closer to me and say

"now can I ask you? Will you give me a chance? Will you give us a chance?"

Oh. My. Gosh! What to say?