Gözlerimi açtığım hâlâ kafam Burak'ın omzundaydı. Burak da kafasını kafama yaslayıp uyuya kalmıştı.
Ne ya yapacağımı bilmediğim için, Burak'ın uyanmasını bekledim. Fazla uzun sürmedi zaten.
Burak hareket etmeye başladığında,hemen gözlerimi kapattım. Burak bana bakıp tam "has-" diyecekken sustu.
Kafamı yavaşça yana yatırıp yastığa koydu. Kendi yataktan kalktığında ayklarımıda uzattı ve üstümü örtüp gitti. Bende bir süre öyle bekledikten sonra kalktım.
Odama doğru giderken merdivenlerde Burak'la karşılaştım. Göz göze geldiğimiz zaman ben gözlerimi kaçırdım. Normalde insanların gözüne bakarken gözlerimi kaçırmam fakat,fakat Burak'ın gözlerinin içine bakamıyordum.
Burak aşağı inerken durdu ve bana seslendi;
"Küçük hanım benle şirkete geliyorsun. Hazırlan."
"Neden?"
"Artık şu evrak işini halledelim."
"Çok şükür sonunda, Allah'ım bismillah."
"Bakıyorum da,benden kurtulmaya pek meraklısın."
"Kaçırılıp zorla tutulduğum bir evde,ölene kadar kalmamı isteyeceğimi falan mı düşünüyordun?"
Sırıtarak karşılık verdi.
"Çok konuşmada hazırlan çabuk! Seni bekleyemem.15 dakikan var. Süren başladı."
Ben hemen merdivenlerden çıkıp odama girdim. İnşallah bu odaya bir daha girmeyecektim. Bu iş fazla uzamıştı.
Sonunda bugün bitecekti. Dolabı açıp hemen baya bol olan siyah eşofman takımını giydim. Saçımı tarayıp aşağı indim.
Kanepede oturmuş,bacak bacak üstüne atmış,beni bekliyordu. Hemen yanına gittim.
"Hazırım."
"Güzel. Kısa sürdü."
"Hadi gidelim artık."
"Sen de ne meraklı çıktın küçük hanım."
"Artık bu evde kalmak istemiyorum."
Sırıtarak ayağa kalktı ve önden yürümeye başladı. Bende arkasından onu takip ederken arabaya bindik.
Kocaman bir şirketin önünde durduk. Arabadan tam inecekken konuşmaya başladı;
"Benim derdim o küçük hisse değil! O hisse bana babamdan kalan tek miras. Babama da babasından. O şirket benim için çok önemli. Yani bir hisse için değer mi? Diye düşünme."
"Düşünmemiştim zaten. Üstelik bunları bane neden anlattın ki? Başın sağ olsun Allah rahmet eylesin."
"Dostlar sağ olsun. İçimden geldi. Bir sebebi yok. Hadi gidelim imzanı at da artık özgür ol."
Hafif bir gülümseyip arabadan indim. Arkamdan o da indi. Şirkete girerken kapıda duran korumalar
"Hoş geldiniz Burak bey!" Diyip eğildiler.
Burak hiçbir şey demeden kapıdan içeri girdi. Ben onu takip ederken asansöre bindik. Şirketteki herkes bana özellikle kızlar, bana ters ters bakıyordu.
Neden baktıklarını biliyordum,fakat yine de sinirlerimi bozuyorlardu. Alın Burak'ı başınıza çalın. Bu nedir be! O sırada sanki Burak beni anlamış gibi sırıtarak bana dönüp
"Çok fazla sevilirim. O yüzden böyle bakıyorlar takma."dedi.
"Takan kim acaba?"
Yine ufak bir güldü.Sonunda Burak'ın odasına gelmiştik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MİRASÇILAR
ActionYine her sabah olduğu gibi kalkmıştım.Babamın şirkete çağırması üzerine hazırlanıp evden çıktım.Fakat şirket yerine kendimi, tanımadığım insanların ve bilmediğim bir arabanın içinde buldum.Babamın yaptığı hata yüzünden,büyük mafyalardan biri olan Bu...
