MİRASÇILAR

8.Bölüm:Seni Seviyorum

Medya:Burak ve Işıl

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Benden yavaş yavaş ayrıldı. Hiçbir şey demeden,hızlıca merdivenlerden çıkıp odasına gitti.

Ben salonun ortasında öylece kalmıştım. Ne yapacaktım şimdi ben? Ne yapmam gerekiyor? Odasına gitsem mi yoksa... Yoksa ne? Ağğğ! Şu an hiçbir şey düşünemiyorum.

Neden böyle bir şey yapıp hiçbir şey söylemeden odasına gitti ki?

İnsan bir şey Söyler demi? Ani gelen bir cesaret ile odasına gidip, hesap sormaya karar verdim.

Hızlıca merdivenlerden çıkıp odasına girdim. Hadi ama, ciddi misin? Gömleğini çıkarmış, dolaptan gömlek seçerken mi girdim?

Neyse ya BANA NE. Ben söyleyeceklerimi söyleyip gideceğim nasıl olsa.

Kapıdan içeri girip kapıyı kapattım. Evet şimdi ne yaptığı ile ilgili hesap sorma vaktiydi.

"Ne yaptığını sanıyorsun?"

"Işıl bak özür dilerim tamam mı? Bir anda oldu. Aslında böyle bir şey yapmayacaktım."

"Aslında bu yoktu. Öyle bir içimden geldi."

"Ney?"

"Yok bir şey. Ben eve gitmek istiyorum. Yalnız olayım, olmayayım. Ölüyüm ya da ölmeyeyim. Eve gitmek istiyorum tamam mı?"

"Işıl bu dediğin olamaz."

"Ya neden ? İşin de bitti. Bıraksana artık!"

"Işıl!"

İki adım atıp aramızdaki mesafeyi kapattı. Bari üstünü giyinip kapatsaydı ya!

Baklavaları da iyiymiş. Ne! Ne diyorsun Işıl? Ağğğ, kendine gel! Baklavalarına bakmamak için yani, vücuduna bakmamak için kafamı kaldırdığımda aramızda santimler vardı.

O da benim gözümün içine bakıyordu. Biraz daha yaklaşıp, konuşmaya başladı;

"Işıl!"

"Ne var?"

"Ben gerçekten özür dilerim. Ama şu an gitmen iyi olacak."

"Ney? Şu an konuşmamız lazım Burak. Anlıyor musun?"

"Işıl sen beni anlamıyorsun. Ben... Ben"

"Sen ne Burak?'

"Işıl ben seni seviyorum. Tamam mı? Oldu mu? Ve yanımda durduğun fakat benim sana dokunamadığım, kokunu içime çekemediğim her saniye deliriyorum. Tamam."

Ağğğ! Ne diycem ben şimdi? Odadan çıksam? Hayır hayır. Ayıp olur ya. Ne yapacağım peki? Öpsem- ne diyosuuğn? Saçmalama Işıl!

"Ben... Ben ne diyeceğimi bilmiyorum."

"Bir şey dememe gerek yok Işıl. Senden beni sevmeni isteyemem. Ama şunu bilmeni isterim. Bir kadına karşı ilk kez böyle hissediyorum. Emin ol ben de ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilmiyorum."

"Tamam. Ben eve gideceğim. Bu da burada bitecek."

Tam arkamı dönüp kapıya doğru yürüyeceğim sırada belimden tutup beni kendi doğru çekti.

Ne demek oluyor bu şimdi? Abi bari gömleğini giyseydin ya! Allah'ım ben yine saçmalıyorum. Lütfen beni affet.Gerçekten öyle demek istemedim.

Burak kafasını omzuma koydu. Ve kulağıma doğru kafasını yaklaştırıp sessizce konuşmaya başladı;

"Eğer sen şimdi gidersen, ben seni sonsuza kadar kaybederim. Ama seni zorla burada tutarsam da sonsuza kadar kaybederim."