Kitabi yazmamın üstünden uzun zaman geçmis. Biraz okudum da tekrar yazsam birçok şeyi değiştiririm sanırım. Söz bir gün gelip daha ciddi yazacağım hhh yine de bir şans verinn! İyi okumalar ❤️🥰
Gözlerimi açtığımda çokça tanımadığım yüz başımda toplanmıştı. Yine bayılmış olmalıydım.
Buranın insanına alışmıştım. Champs Elysées'e taşınalı 3 yıl olacaktı. Sokakta bayıldığım zaman herkes başımda toplanmasına da alıştım sayılırdı tabi. Bu 5 aydır süren lanet hastalığım yüzünden etrafta birilerinin panikle bana yaklaşması canımı sıkıyordu. Ama buna bir çarem yoktu. Nerde, ne zaman, kimin üzerine bayılacağımı kestiremiyordum. Eh belli olmaz, belki bir gün kaderimi belirleyecek birinin üzerine bayılırım fena mı olur?
İki seksen bi' doksan uzandığım yerden kalktım. Çok geçmeden başıma üşüşen kalabalıkta dağıldı zaten. Böyle uyanınca numara yaptığımı falan sananlar oluyordu ama bu pekte umurumda değildi.
Paris'in uzun ve sonunu kestiremediğim sokağının başında yeni ayılmış, sarhoş gibi ilerliyordum. Telefonun çalmasıyla elimi cebime attım. Namjoon arıyordu. Telefonu kulağıma getirip 'Ah Namu seni tanrı gönderdi resmen' dedim. Çünkü başımın ağrısından doğru düzgün yürüyemiyordum bile.
'Yine mi bayıldın sen?'
'Sanki zevkine yapıyorum'
'Tamam tamam nerdesin sen? Seni almaya geleyim.'
'Kütüphanenin önünde. Çabuk gel.'
Telefonu kapattıktan sonra boş bir banka geçip Namjoon'un gelmesini bekledim.
Çok geçmeden tanıdık olduğum araba belirdi karşımda. Ağır adımlarla yürüyüp arabaya bindim. Ses çıkarmayışıma karşılık Namjoon 'Sana da merhaba Taehyung-shii' dedi. Bense sessizce 'Başım ağırıyor' deyip gözlerimi kapattım. Gerçekten konuşmaya halim yoktu.
**
Bu sefer gözlerimi odamda açmıştım. Bayılmamın üzerinden kaç saat geçti bilmiyorum ama başımın ağrısı az da olsa hafiflemişti. Yattığım yerde doğruldum ve dışarı göz attım. Hava kararmıştı. Uzun süredir uyuyor olmalıydım.
Yurdun dört duvar odasında gözlerimi gezdirdim. Namjoon beni yatırıp gitmiş olmalıydı. Bunun üzerine telefonumu adım. Gelen 5 mesaj da ondandı.
Gönderen Namjoon
-Uyanınca yemekhaneye gel. 21.09
-Taehyung uyan artıkk! 21.46
-Artık gelmene gerek yok kalktık. 22.04
-Anca uyu 22.05
-Puşt 22.05
Görünüşe bakılırsa aç kalmıştım. Bunu lanet uykuma borçluydum. Odamdaki zulamdan ramenleri çıkartıp yedim. Bunu yemek daha zevkliydi, halimden gayet mutluydum. Sorun şu ki akşama kadar uyuduğum için şimdi uyuyamıyordum.
Yurttan kaçmak mı? Bunu yapmazsam odada sıkılmaktan patlardım.
Kapıdaki moruk bekçi uyuyakalmıştı bile. Umarım yurttan kaçtığım gibi geri de dönebilirdim. Mesela tanımadığım bir adamın kollarında bayılmış halde falan değil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Taehyung
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
