Bir şarkıya ihtiyacım var. Sözcüklerinde hislerimden renk renk izler bulunsun. Müziği, benimle aynı göğün altında nefes alan her bireye bir başka sonsuz duygunun kapılarını açsın. Ortak bir tanesinde buluşalım sonra. Rengi birlik, anlayış, merhamet, adalet, kısacası insaniyet olsun. Yemyeşil vadiler, yaşadığı dünyayı kendi elleriyle felakete sürüklemek istemeyenlerle dolsun.
Günler birbirini kovalarken, karşımıza iç karartıcı vakalar çıkıyor. Güzellikler de etrafımızda dolandığı hâlde, bilgimize sunulup ön planda tutulanlar bizi ürkütücü duvarların arasında hapsolmuş hissettiriyor. Herkes birbirinden korkarken gerçek kötüler kim? İçimize tedirginlik, korku, telaş, güvensizlik ve çekinceler mayalayanlar; sükutu ve vakuru ölümün kıyısına getiriyor. Her yandan bir takım bağırışlar yükseliyor fakat kimse kimsenin ne dediğini duymuyor, anlamıyor. Değer verdiklerimiz bir anda düşman cephesinde görünüyor gözümüze. Çünkü düşüncesini desteklemiyoruz, beğenmiyoruz, en önemlisiyse söylediklerine kulak vermek dahi istemiyoruz. Hepimizin doğrusu en doğru. Diğerlerinden de bazı doğruları alıp heybemize ekleyebileceğimiz aklımızdan geçmek bir yana, bizi ölesiye korkutuyor. Fikrimize öylesine bağlanıyoruz ki, sağır kesiliyoruz çığlıklara. Birilerinin yanlışlarını öfkeyle haykırırken boğazımız acıyacak kadar bağırınca, merhametimiz törpüleniyor, hak ve haklı adına çıkaracak sesimiz kalmıyor.
İnsanların yorulmadan zehirli oklar fırlattığı bu dönemde, öfkeyi, hakareti, ayrılıkları bir kenarı attığımız bir evren düşlüyorum. Hepimizin istediği o 'daha güzel bir yaşam' el ele verdiğimizde, ortak amaç, his ve hayaller yolu üzerinde yürüdüğümüzde gelir. Aynı şarkıyı söylersek dediğimiz anlaşılır, seslerimiz kalabalıklar içinde kaybolup gitmez. İşte bu yüzden, bizi birbirimize gölge kılacak bir şarkıya ihtiyacım var.
22.08.21