fall of king | yungi

5

iyi okumalaar.♡

-

Yolun ortasında boylu boyunca bir dikenli kapan vardı. Hızımı düşürmeye çalıştım ama frene bastıkça Yunho bana daha çok yaklaşıyordu.

Bu yüzden tekrar gaza yüklenip aramızı açtım ve kapanın üstünden geçtim. Üstündeki dikenler lastiklerime saplanırken hakimiyeti tamamen kaybetmiştim ve arabam yan dönüp toprak yolda kaymaya başlamıştı.

Ayaklarımı pedallardan çekip kafamı diğer koltuğa doğru eğdim ve kendimi camlardan uzaklaştırdım. O sırada alnımı sert bir şekilde direksiyona çarpmıştım. Arabanın kaymasını durduran da sol arka tarafın yol kenarındaki direğe çarpması olmuştu.

Araba durduktan sonra derin bir nefes aldım. Dışardan adımla seslenenlerin sesini duyuyordum. Kendimi koltukta doğrultmaya çalışırken kapım açıldı.

"Mingi? İyi misin?"

Sesini duyuyordum ama görüntü o kadar bulanıktı ki kim olduğunu seçemiyordum.

"Siktir, alnı kanıyor!"

Benimle konuşan kişi koltuk altlarımdan tutarak beni dışarı doğru çekti.

"Yalvarırım boynuna dikkat edin! Aynı hata yüzünden hayatı mahvolsun istemiyorum." Emin değildim ama konuşanın sesi San gibi geliyordu.

"Sakin ol hiç bir şey olmayacak!"

Beni tutan kişi boynuma dikkat ederek bedenimi arabadan çıkardı ve yere oturdu. Bacaklarımın da toprak zemin üstünde olduğunu hissediyordum.

"Mingi? Lütfen bir şey söyle." Sesler biraz daha netti ve hem konuşan hem kucağında yattığım kişinin Yunho olduğunu farkedebiliyordum.

"Kafam hâlâ yerinde mi?"

"Merak etme tamamen kopmamış. Dikilebilir durumda yani."

"Teşekkür ederim inanılmaz motive oldum."

Alnımın sızlamasıyla elimi kaldırdım yoklamak için ama bileğimden tutup durdurdu.

"Dur dur dokunma. Sahaya varınca doktora gösterelim."

Gözlerimi birkaç kez kırpıp tekrar açtığımda, görüş açım biraz daha netleşmişti. Artık benimle konuşanın Yunho olduğunu kesin olarak görebiliyordum.

"Mingi? İyisin değil mi?"

Yan tarafımda oturan San'a baktım. Ağlamış gibi durmuyordu ama gözleri kızarmıştı. Niye bu kadar endişelendiğini hiç anlamıyordum.

"İyiyim. Biri sağlam bir tuzak kurmuş. Sahaya dönelim bir an önce."

Seonghwa'nın desteğiyle yerden kalktım ve Yunho belime sarılarak beni arabasına doğru götürdü.

"Sen bu işe çok alıştın ha?"

"Yola çıktığın anda başına bir iş getirdiğin için bensiz yarışmaman şart oldu."

Beni yan koltuğuna oturttuktan sonra kapımı kapattı. Kendisi de şoför koltuğuna oturdu. Diğerleri bizim arkamızda kalan arabalarına geçmişlerdi.

"Kimsenin arabasına bir şey oldu mu?"

"Benim lastiklerim hariç her şey sağlam. Çarpmamak için diğerlerini de durdurmam gerekti, bu yüzden çok fren yaptım. Neyse artık, sen iyiysen sorun yok."

"Benim için çok korktun değil mi? Aklın çıktı bir şey olacak diye."

Yola bakmaya devam ederken başını salladı.