Aradan 3 gün geçmişti ve bacağım biraz daha iyiydi. Şuanda otelden çıkışımı yapıyordum. Paramın çoğunu zaten otel için harcamıştım. Oraya geri dönemezdim.
Sanırım artık evime dönme zamanı geldi. Gerçek evime. Sonuçta artık burada bir amacım kalmadı.
Otogara ulaştığım zaman gideceğim şehrin otobüsünün 5 dakika sonra kalkacağını öğrenerek hızlıca biletimi alıp otobüsteki yerimi almıştım.
sıkıcı ve uzun bir yolculuğun ardından sonunda gelmiştim. The Umbrella Academy'deydim. Derin bir nefes alarak kapının önüne doğru yürüdüm. Tam kapıya vuracağım sırada kapı açılmıştı ve birinin üzerime düşmesiyle, beraber merdivenlerden yuvarlanmıştık. Kafamı tutarak gözlerimi açtım. Gördüğüm kişiye şaşırmamıştım.
"Klaus!" oda benim gibi kafasını tutuyordu. Sesimi duyunca arkasını dönerek bana baktı. Gülümsedi.
"Anaya'cıım!" sonunu uzatmasından ve iğrenç kokmasından sarhoş olduğunu anlamıştım. Yerden kalkarak üstümü silkeledim.
"ne bağırıyorsun Klaus?!" gelen kişinin sesinden bunun Allison olduğunu anlamıştım. Beni görünce bir anlık afallamıştı. Hemen kendine gelerek konuştu.
"Anaya, senin burada ne işin var?" Klaus'u yerden kaldırırken konuştum.
"yardım edeceğim." yüzüne baktığımda sevinmiş gibi görünüyordu. Klaus'u sonunda yerden kaldırabildiğimde hepimiz içeri girmiştik. Herkes beni gördüğü için sevinmiş gibi görünüyordu. Tabikide sadece görünenin böyle olduğuna emindim. Luther ayağa kalktı.
"uzun bir yoldan geldin dinlensen iyi olur." kafamı salladım. Vanya kalacağım odayı gösterdikten sonra gitmişti. Yatağa oturdum ve odayı inceledim. Bu evde yaşarken burası benim odamdı. Hala aynı şekilde duruyordu. Yataktan kalktım ve dolabımı açtım. Kıyafetlerim hala duruyordu. Dolabı kapatıp yatağa yattım. Gözlerimi kapatarak kendimi uykuya bıraktım.
Vote sınırı: 5
