Burnuma gelen tanıdık kokuyla gözlerimi açtım. İşte buradaydık. Komisyonda. O elimi bırakmadığı için ben bırakmıştım bu durum garibime gidiyordu. Yürümeye başladık. Herkes bize bakıyordu. Bundan rahatsız olmuş muydum? Evet. Ama şuan bundan daha önemli olan şey Handler'in anlatacaklarıydı.
"odana git tatlım. Sabah konuşuruz." havanın karanlık olduğunu Handler söyleyince fark etmiştim. Kafamı salladım. Odama gittim. Yatağa yatıp gözlerimi tavana diktim. Böyle bir şeyin olacağına hala inanmıyordum. Saçmaydı bence. Güç için her şeyi yapan Handler, güçleri olan bir çocuğun annesi ve beni Reginald'a mı satıyor? Gerçekten çok saçmaydı. Gözlerimi kapattım.
Sabah camın büyük bir gürültüyle çarpmasına uyanmıştım. Gözlerimi açtığımda kimsenin olmadığını gördüm. Tekrardan gözlerimi kapattım ama yatakta bir sağa bir sola dönüyordum. Uyuyamayacağımı anladığımda yataktan kalktım ve üstümü değiştirerek odadan çıktım. Karşı odadan çıkan Lila'yı gördüm. Garip bir şekilde yüzüme baktıktan sonra gitti. Boşverip mutfağa indim. Handler'i gördüm. Bir tabak hazırlıyordu.
"ah bende tam odana geliyordum. Bu sana" iğrenir gibi yüzüne baktım.
"istemiyorum. Ben sadece anlatacağın şeyleri bekliyorum." yanıma gelip omuzumdan ittirdi ve beni sandalyeye oturttu.
"her şeyin bir zamanı var. Yemeğin bitince odama uğra." gitmesini bekledim. Hazırladığı şeylere baktım. Tabağı elime alarak içindeki yiyecekleri çöpe döktüm vr tabağı lavaboya koyarak Handler'in odasına gittim. Bana baktı.
"bu kadar hızlımı? Oh, pekala. Otur şöyle." gösterdiği yere oturdum. Yalandan öksürdü, belliydi yani.
"bir gün birden bire karnım şişmeye başlamıştı. Buraları biliyorsun zaten. Senden nefret etmiştim. Reginald gelince de teklif ettiği ilk parada direk verdim seni." inandırıcı gelmiyordu hala. Evime dönmek istiyordum.
"yalan söylüyorsun." kolunu uzatarak yanağımı okşadı.
"neye inanmak istiyorsan ona inan ama gerçeğin bu olduğuna emin olabilirsin." kafamı salladım. Gülümsedi.
"birazdan bir göreve gideceksin. Hazırlan sen." tekrardan kafamı salladım. Kendi odama gittim ve hazırlanmaya başladım.
-3 ay sonrası-
"Annem çağırıyor." kafamı okuduğum kitaptan kaldırıp Lila'ya baktım.
"geliyorum." Lila'nın odadan çıkmasını bekledim. Kitabımı kapatarak ayağa kalktım. Esneyerek odadan çıktım. Handler'in odasına yürümeye başladım. Odaya girdiğimde Lila'nın da orada olduğunu gördüm. Kaşlarım çatıldı.
"bir yere gideceğiz." kafamı yana yatırıp soru sorar şekilde baktım.
"gidince göreceksin." bir tarafında Lila vardı. Diğer tarafına da ben geçtim. İkimizin de elini tuttu. Işınlandığımızda etrafıma baktım. Bir çiftlikteydik.
"neden buraya geldik anne?" diye sordum. İlerideki büyük bir kulübeyi gösterdi.
"hadi gidelim." Lila'yla birbirimize baktık. Biz önden Handler arkamızdan gidiyordu. Yaklaştıkça içeriden belli belirsiz sesler geliyordu. Sesler tanıdık geliyormuş gibiydi. İçeri girdiğimizde dona kalmıştım. Onları görmeyi hiç beklemiyordum. Onlarda beni beklemiyordu sanırım.
"Anaya?" hepsi aynı anda söylemişti ismimi. Sanki onları 3 ay değilde 3 yıl görmüyormuşum gibi gelmişti. Hızlıca Handler'e döndüm.
"ne oluyor anne?" hepsinin ağzı daha da açılıyordu. En sonunda Diego konuştu.
"gerçekten ona anne mi diyorsun Anaya? Bize ihanet ettiğine inanamıyorum." bir şey demedim ve tekrardan Handler'e döndüm. Bana bir silah uzattı.
"annenin gözüne girmek için bunu yaparmısın bir tanem?" yutkundum ve gözümü onlarda gezdirdim. Yavaşça silahı elime aldım. Viktor bana doğru birkaç adım attı.
"bunu gerçekten yapacak mısın?" Handler'e baktım. Kafasını onaylar şekilde salladı. Silahı sıkıca kavradım onlara doğrulttuğum sırada ellerim titremeye başladı. Bunu yapamayacağımı biliyordum.
"bana yalan söyledin." dedim. hepsi şaşırmış gibi görünüyordu. Silahı Handler'e çevirdim.
"gerçek annem olduğunu söylemiştin." sesim daha deminkine göre daha sert çıkmıştı.
"Anaya'cım beynini bulandırmalarına izin verme." tetiği çektim. Kafamı iki yana salladım.
"bunu yapan sensin." bir şey demesini beklemeden ateş ettim. Bir kere de değil. En az 5 6 kere vurmuşumdur. Ağzından kan çıktığında silah elimden düştü. Dolan gözlerimi sildim. Handler yere devrildiğinde yanına giderek ellerimi boğazına sabitledim ve var gücümle sıkmaya başladım.
"beni kullandın. Annem konusunda kullandın. Senden nefret ediyorum." elleri güçsüzce kollarımı kavradı. Bırakmıyordum. Tutuştum daha da sıkılaşıyordu. Bir elini çekerek cebine götürdü ve bir kağıt çıkartarak bana uzatacağı sırada kolu düşmüştü. Yüzüne baktığım sırada gözlerinin kapalı olduğunu gördüm. Biri kollarımdan tutarak beni geri çekti. Göz yaşlarımı daha fazla tutamadım. Beni çeken kişi Diego'ydu.
"yeter Anaya." arkamdan sarıldı. Kollarına sarıldım ve kafamı eğdim. Klaus yanıma gelerek bana bir kağıt uzattı.
"sanırım bu senin annen." uzattığı fotoğrafa baktım. Buruşmuştu. Gözleri aynı benimkilere benziyordu. Arkasını çevirdiğimde bir adres gördüm.
"bunu nerede buldun." yanıma oturup bağdaş kurdu.
"sana verecekti." kafamı salladım ve histerik bir şekilde güldüm.
"özür dilerim." hepsi yanıma gelerek yere oturdu. Ellerimle yüzümü kapattım.
"başta ona inanıp gitmemeliydim." hepsi bana sarıldı.
"üzme kendini bebeğim. Yanında sapa sağlam Klaus'un var." bunu demesiyle kahkaha atmıştım. Onu ittirmem için bekliyordu. Elimi uzattığım anda kendini yere attı. Hepimiz gülmeye başladık.
"baya sağlammışsın." diye tamamladım. Kafamı bir oyuncak bebek gibi kendine çekti ve öptü. Ellerinden kurtulduğumda kafamı ovaladım.
"acıttın aptal." ayağa kalktım.
"bende seni seviyorum." göz devirdim. Bize bakan Five'a baktım. Onu çok özlemiştim. Gülümsedim, oda aynı şekilde gülümsedi. Hiç düşünmeden hızlı adımlarla yanına gittim ve dudaklarımızı birleştirdim. Sanki bu anı bekliyormuş gibi karşılık vermeye başladı. Belimden tutarak bedenlerimizi birleştirdi. Ayrıldığımızda alınlarımızı birbirine dayadık. Hepsi gülüp alkışlıyordu.
"dudaklarını özlemişim." dedi sadece benim duyabileceğim şekilde. Yanaklarım yanmaya başlamıştı.
"bende."
sövmeyin bu sefer güzel bi son yaptim ama eheheh
