Zaczekaj przed drzwiami | Jan-rapowanie

PROLOG

Pov: Lila

Sierpień. Ostatnie sierpniowe zachody słońca. Ostatnie melanże do utraty przytomności.

1 października. Oto jest data nowego rodziału mojego życia. Idę na studia. Pojebane. Pamiętam jeszcze jak byłam w 1 liceum i strasznie się bałam akceptacji u moich rówieśników.

A teraz?

A teraz będę się ostatecznie przygotowywała do tego co chcę robić w przyszłości.

***

- Mamo, dziękuje. - powiedziałam. Właśnie przybyłam do mojego nowego mieszkania. Znajdowało się w centrum Warszawy. Przeprowadzka musiała się odbyć z powodu pójścia na moje studia.

- Nie wierzę. - wybołkała, łamiącym głosem. - Moja córka, idzie na studia. - i wybuchła. Zaczęła płakać. Pierwszy raz widziałam ją ze łzami szczęścia ale także żalu. - Wiesz, też miałam iść na studia. Niestety zakochałam się w twoim tacie i rzuciłam studia, przez co zmarnowałam sobie życie. Dlatego proszę cię. - podeszła do mnie, dotykając lekko mojego ramienia. - Nie rzucaj nigdy, przenigdy studii z miłości. Nie popełniaj mojego błędu. - rzekła zapłakanym głosem. Kiwnęłam głową na znak że rozumiem, a po chwili ją mocno objęłam, wiedząc że zaraz kobieta którą najmocniej w świecie kocham wyjdzie spowrotem do rodzinnego miasta a mnie zostawi. Samą.

***

Jestem w Warszawie już od tygodnia i muszę przyznać że mieszka mi się tu naprawdę cudownie.

Można powiedzieć że znam to miasto jak własną kieszeń, no oprócz komunikacji miejskiej. Tyle jeździ tutaj autobusów, tramwaji że nadal nie wiem, czym, gdzie się dojeżdża.

Z mamą kontakt mam bardzo dobry, dzwonimy do siebie codziennie, przynajmniej na dwie minuty. Pieniądze przelewa mi na bieżąco choć nigdy nie poprosiłam aby mi je dała.

Na dodatek przyjeżdża do Wawy moja przyjaciółka, w maju umówiliśmy się że w ramach nagrody za zdane matury, pójdziemy na sbmff. I tak też zrobimy.

Plz ludzie nie wiem po chuj cos takiego pisze, ale mam nadzieje ze chociaz ciupinke jest to dobrze napisane, z gory dzieki i do nastepnego ;)