මීදුම්.

මීදුම් 40

මීදුම් ....40

හැමදේම කොච්චර ඉක්මන්ට උනාද කියල හිතන්නත් බෑ...
අප්පච්චි මන් කොච්චර ඇයි කියල ඇහුවත් පැය කාලක් විතර යනකම් මොකුත්ම නොකිය මාව තුරුල් කරන් ඉදිය එක විතරයි කරේ... ජේකබුත් නැටලි එක්ක උනෙ මොකද්ද කියල හිතාගන්න බරුව වගේ මගෙ දිහා බලන් ඉදිය....
ටික ටික සන්සුන් උන අප්පච්චි ඊට පස්සෙ තමා කිව්වෙ අත්තම්ම හදිස්සියෙම නැති උනා කියල..ඒක අහපු ගමන් මටත් මහා දුකක් දැනෙන්න ගත්තෙ කවමදාවත් නැති  විදිහට..
අනේ මන්ද අම්ම කෙනෙක්ගෙ අඩුවක් කවදාවත් මට දැනුනෙ නැති වෙන්න එක හේතුවක් තමා අත්තම්ම... මන් පුංචි කාලෙ මාව බලාගෙන ලොකු මහත් කරේ අත්තම්ම ඉතින් මට ඒක ටික දරාගන අමාරු උනා...
ඇස් වලින් කදුලු කඩාගෙන වැටෙද්දි අප්පච්චි වෙනුවට මාව තුරුල් කරගත්ත ජේකබ්... ඒත් එක්කම නැටලිත් මට තුරුල් වෙද්දි මන් දැනුන දුක අඩු වෙනකම් ඇඩුව...

අප්පච්චි ලන්කාවට යන්න ටිකට් බුක් කරල තිබ්බෙ ඒ වෙද්දිත් රෑ ෆ්ලයිට් එකේ යනව කියපු නිසා මන් මගෙ රූම් එකට ගියෙ ගෙනියන ඒව හදාගන්න  ඒත් හිතේ දුක නිසාම මන් ඔහේ කල්පනා කර කර ඉද්දි ජේකබ් එක්ක නැටලි එකතු වෙලා මගෙ බෑක් එක හදල තිබ්බ...

ජේකබ් අපිව එයාපෝට් එකට දැන්මට පස්සෙ අප්පච්චි මට යාලුවො දෙන්නට සමු දීල එන්න කියන ගමන් එයාපෝට් එක ඇතුලට ගියා...

" සොරි බේබ්.. මට ඔයා එක්ක එන්න පුලුවන්නම් මමත් එනව..."

"ඒකට කමක් නෑ ජේකබ්.."

" එහෙනම් පරිස්සමින් ගිහිල්ල එන්න.. අනිවාර්යයෙන් කෝල් කරන්න..."

" හරි.. මන් ඉක්මනට එනව.. බායි ජේක්..."

"බායි නික්...පරිස්සමින් යන්න..."

ජේකබ් එහෙම කියන ගමන් මාව ටිකක් හග්කරන් ඉදිය .. ආයි ඔලුව උස්සල මන් ජේකබ් දිහා බලන්නෙ නැතුවම එයාපෝට් එක ඇතුලට ආවෙ එයා අනිවාර්යයෙන් දුකින් ඉන්නව කියල හිතුන නිසා..

............................................................

මගෙ එහාපැත්තෙ සීට් එකෙ ඉදපු අප්පච්චිත් විටෙන් විට ඇස් වලින් එන කදුලු පිහි දදා ටිකක් වෙලා ඉදල එහෙමම නිදාගත්ත ..
මගෙ හිතන නිදාගන්න තරම් නිදහස්ක් තිබ්බෙ නෑ.. .
මන් මගෙ මතක ලෝකෙ තනි වෙලා  අතීතය දිහා හැරිල බලද්දි මන් දැක්ක එකම දේ අත්තම්මගෙ උනුහුමෙන් පිරුනු මතකයන් විතරයි...