මීදුම්.

මීදුම් 63

මීදුම්...63

මට දැනුනෙ මගෙ මතකයන් ඔක්කොම නැති  වෙලා යනව වගේ.. හරියට මේ තාක් මන් ජීවිතේ වින්ද අත්දැක්ක හැම දේම මගෙන් ඈතටම ඈත් වෙලා යන වගේ මට දැනුනෙ..
නිහාන් සර් දුන්න ෆොටෝ එක අතට අරන් බලද්දි මට දැනුන එකම හැගීම උනේ මේ ඉන්නෙ මම කියන එක..
ඒත් එක්කම මට දැනුනෙ මගෙ මතකයන් ඔක්කොම නැති  වෙලා යනව වගේ.. හරියට මේ තාක් මන් ජීවිතේ වින්ද අත්දැක්ක හැම දේම මගෙන් ඈතටම ඈත් වෙලා යන වගේ මට දැනුනෙ..
මගෙ මතයන් එකින් එක මගෙ ඇස් ඉස්සරහම හිස් වෙලා ගිහිල්ල එක පාරටම කිසිම හැගීමක් සිතුවිල්ලක් නැති තැනක කාලය නතර උනා වගේ  මට දැනෙද්දි  මන් කල්පනා කරේ මට මොකද උනේ කියල..
ඒත් එක්කම මගෙ හිතට ආවෙ අර ෆොටෝ එකේ ඉදපු කෙනා. ඒ හිනාව.. ඒ පෙනුම.. ඒ හැම පුංචිම පුංචි දේවල් හැම එකක්ම මගෙ මතකය අලුත් කරද්දි
කොහෙදෝ මන්ද ඉදල ආපු අලුත්ම මතකයන් වලින් ආයිමත්   හිස්වෙලා තිබ්බ මගෙ හැගීම් පිරිල යද්දි මට ඒකතවත් දරාගන්න  පුලුවන් උනේ නෑ...මන් ඒ මතකය්න් දිහා බලන්න හදන  හැම වතාවකම මගෙ ඔලුව කියාගන්න බැරි තරම් වේදනාවකින් රිදුම් කද්දි එකක් පිට තවත් මතකයන් මගෙ දිහාට ඇදුන..
ටික ටික මට දැනුන ඔලුව කැක්කුම වැඩි වෙද්දි මට දැනුන මේක මට දරාගන්න බෑ කියල.. ඒත් එකකම මගෙ ඇස් පියවෙලා යද්දි මට යාන්තමින් ගගන් මගෙ නම කියල කතාකරනව ඈතින් ඇහුන...
...............................................................
මන් හිටියෙ හීන දකින ගමන්ද හැබැහින්ද කියල මන්දන්නෙ නෑ ඒත් මන් එකක් තේරුම් ගත්ත.. ඒ වගේම මෙච්චර කල් මගෙ හිතේ තිබ්බ ගොඩක් දේවල් වලටත් උත්තර ලැබුන..
ඒ හැම දෙයක්ම ප්‍රහෙලිකාවක් වගේ මගෙ ඇස් ඉස්සරහම එකතු වෙද්දි මන් අතීතයේ ඉදල මේ මොහොත දක්කවාම මගෙ ජීවිතයෙ මතකයන් දිහ බැලුව..
මෙච්චර කාලයක් මට ප්‍රශ්නයක් උන මට හිස්තැනක් උන ඒ මීදුම්ගෙයි අතරෙයි  මගෙයි හැමෝම  දකින සමානකම මන් මගෙ ජීවිතේ මුලෙම වතාවට දැක්ක..
පිටතින් අපි කොයි තරම් එක වගේ උනත් ආදරේ කියන තැනදිනම් අපි දෙන්න  ගොඩක් අසමානයි කියල මගෙ හිත මාත් එක්කම කියද්දි මන් පලවෙනි පාරට  දෙයක් තේරුම් ගත්ත..
ඒ තමයි  එදා ආදිගෙ උන මීදුම් වගේම.. අද ගගන්ගෙ ලග ඉන්න මීදුම් උන මම කියන දෙන්නම දෙන්නෙක් නෙවෙයි එක්කෙනෙක් කියල...
ඔව්.. මට මතකයි.. මගෙ ආදරේ මගෙ පන .. මගෙ ජීවිතය උන ඒ ආදිත්‍යව.. ඒ වගේම ඒ ආදරය.. අකුරක් නෑරම හැම මොහොතක්ම මට මතකයි.. ඒ වගේම අනුශ්ක අයියගෙ සහෝදර කම.. ලොකු අයියගෙ ආදරය.. අක්කගෙ සෙනිහස.. ඒ ඔක්කොටම වඩා මගෙ අහිංසක මතකයන්.. මගෙ පරන ගෙදර.. අම්ම තාත්ත.. මේ හැම දේම මට හොදටම මතකයි...
ඒ මතකයන්ට මන් ආදරෙයි .. අනික් කවමදාටත් වඩා මන් ඒ මතකයන් වලට ආදරෙයි ... මොකද ඒ මතකයන් තවමත් මගෙ ඇස් ඉස්සරහම තියන නිසා...
මගෙ ආදරේ... නෑ වැරදුනා.. මට පන වගේ ආදරේ කරපු මන් වෙනුවෙන් හැම දේම අතෑරපු සාගර් අයිය මගෙම අප්පච්චි  වෙලා..
මොකුත්ම නොදැන සාගර්ගෙ පුතා උන මීදුම්ට තමන්ගෙම දරුවෙක්ට වගේ ආදරේ කරන මගෙ ලොකු අයියයි අක්කයි.. දැනටත් මගෙ ලගින් උමේශ් අංකලුයි මධූ ඇන්ටියි විදිහට ඉන්න එක..
ලොකු අයියගෙ පුතා මගෙ හුරතලා උන තාරක අද කඩවසම් කොල්ලෙක් වෙලා මගෙ ලග ඉන්න එක..
මගෙම සහෝදරයො වගේ මගෙ ලග ඉදිය අනුශ්ක අයිය නිහාන් අයිය සතුටින් ජීවිතය ගෙවනව දකින  එක.... ඒ ඔක්කොටමත් වඩා.. මගෙ ජීවිතය උන මගෙ ආදි.... මගෙ ආදි සතුටින් ඉන්න එක..
මේ හැම දෙයක්ම එකෙන් එක මගෙ ඉස්සරහ පැහැදිලි වෙද්දි මන් මගෙ දයිවයට පින් දුන්න.. මට මේ ලැබුන අවස්තාව කාටවත් ලේසියෙන් ලැබෙන එකක් නෙවෙයි.. ඒකත් ලැබිල මට අතීතය මතක් උන එක.. මන් දන්නෙ  නෑ මන් මේ  දේවල් ලබන්න කොහොම සසරෙ පින් කරාද කියල ඒත්  මන් දන්නෙ එකම දෙයයි. ... මන් සතුටුවෙනව...මේ අවස්තාව මට ආයිමත් ලැබුනට..
ඒ වගේම මන් සතුටු වෙනව  මගෙ ජීවිතයට ආයිමත් මගෙ අතීතය ගෙනත් දුන්න එකට.. ඒ ඔක්කොටමත් වඩා මන් සතුටු වෙනව.. ගගන්ව මගෙ ජීවිතයට ලැබුන එකට...
...............................................................