Kamp Ateşi

29

1 hafta sonra...

Kartal'dan

Uzun bir süredir göğsümde büyük bir ağrı hissediyorum. Bugün büyük bir ameliyata gireceğim. Riskli olduğunu ben de biliyorum. Ama başka bir seçeneğim yok.

" Hazır mısın kardeşim? "

" Doktor geldi mi? "

" Evet seni bekliyorlar. "

Yavaşça ayağa kalktım. Arkamda duran anneme döndüm. Kendini ne kadar tutmaya da çalışsa ağlıyordu.

" Anne "

" Efendim oğlum "

Gözünden yaşlar boşalıyordu.

" Ben gidiyorum. Bari gittikten sonra ağla be, beni de ağlatacaksın. "

Dayanamayıp daha çok ağladı. Yanıma gelip sımsıkı sarıldı. Gözyaşlarının ıslaklığını hissedebiliyordum.

" Döneceğim ya, ne ağladınız he! "

" Kardeşim, biz hep burdayız, seni bekliyoruz tamam mı? "

" Sizi çok bekletmeyeceğim. Arda, Sedef'e birşey söylemediniz değil mi? "

" Hiçbir şey söylemedik. En son kutuyu aldığını söylediler. Sonra da konuşamadık "

" O halde ben de gideyim. Çok bekletmem. Sizi seviyorum. "

" Biz de seni. Sağlam dön! "

Doktor beni ameliyat odasında bekliyordu. Hazırlanıp tekrar uzandım. Narkoz yavaş yavaş etkisini göstermeye başlıyordu. Gözlerimi kapatmak üzereyken sesler duydum.

Sanki büyük bi cam odanın içindeydim. Sesler net gelmiyordu. Zor da olsa bikaç cümle seçebildim.

" Kartal Kaya? "
" Kargo gelmiş "
" Sedef... "

Ve artık birşey duyamayacak kadar dalmıştım. Uzun bir boşluktaydım. Sessiz ve yalnız.

Sedef'ten

+Kartal nereye gidiyorsun?

-Çilekli pasta yemek istiyorum.

+Senin çileğe alerjin yok muydu?

-Var ama istiyorum.

+Ölmek mi istiyorsun?
+Kartal??
+Kartal cevap ver? Orda mısın?

- Çok gecikmem

+ Kartal nereye??

- Seni izliyorum. Pastanın tadı çok güzel. İster misin?

+ Çilekli yiyemem.

- Hadi ama Sedef. Sen de gel.

+ Nereye?

- Dolunaya.

+ Ne saçmalıyorsun sen?

- Gidiyorum. Buraya kadar...

+ Beni bırakıp gidemezsin.
+Söz verdin.
+ Kartal?
+ Hayır bensiz gidemezsin
+ Buna izin veremem hayır!
+ KARTAL GİTMEE!