SENA "Aslan Kızlar"

8. BÖLÜM ~ YANGINIM

İyi okumalar...

Bölüm şarkısı: Cem Karaca - Bu Son Olsun

◉◉◉◉◉◉

SENA'DAN...

Kaldırdığı elini son anda tuttum havada.

"Beren!" diye bağırdım. Onu buna iten neydi? Biri Beren ablanın havada tuttuğum elini elimden kurtardı ve arkasına çekti. Ablamdı.

"Git buradan Beren!" diye bağırdı. Beren abla bir an olsun öfkeli bakışlarını ayırmıyordu benden. Burnumdan derin derin soluduğumu fark ettim. Kemal amca Beren ablanın kolundan tutup kendine çevirdi.

"Ne yapıyorsun sen?" dedi sertçe. Beren abla Kemal amcadan kolunu kurtardı ve hızlıca kapıya doğru ilerledi. O an annemle bir an göz göze geldiler. Beren abla annemle göz göze gelince biraz yavaşlasa da hemen kapıyı sertçe çekip çıktı. Kemal amcanın nefes verdiğini duydum arkasından bakarken. Ablamdan kolumu sertçe kurtardım ve gidip odaya girdim. Sakinleşmem gerekiyordu. Gidip yatağıma oturdum. Dirseklerimi dizlerime yasladım ve ellerimi yüzüme kapatıp derin derin nefesler çektim içime.

Annemle Zümra teyze neden kavga etmişti? Ne olmuştu da bir anda? Beren abla beni suçlandığına göre benimle alakalı bir meseleydi. Az önce mutfağa gittiğimde Zümra teyzeyi terslemiştim. Acaba bu yüzden mi kavga etmişlerdi? Tabi Beren abla da gaza gelip benim üstüme yürümüştü tahminimce. Allah'tan pişman olacağım şeyler yapmamıştım. Beren ablayı kırmak istemezdim. Her ne kadar beni sevmediğini bilsem de yine de onu ablam yerine koymuştum her zaman. Kapı tıkladı.

"Sena?" dedi duyduğum her an şükrettiğim ses kapının arkasından. Ellerimi indirdim yüzümden ve kapıya baktım.

"Gel baba." dedim. Kapıyı usulca açtı ve içeri girip kapattı. Gelip yanıma oturdu. Elini sırtıma koydu.

"Yanlış bir şey yapmadığın için teşekkür ederim." dedi.

"Beren benim ablam, baba. Kendimi dizginlemeye çalıştım sürekli bunu kendime hatırlatarak." dedim. Kafasını salladı sırtımı sıvazlarken.

"Sakinleştin değil mi şuan?" diye sordu.

"Sayılır."

"Dediğin gibi Beren senin ablan. Bazen kızabilir ablalar ya da abiler. Beren bir an gaza gelmiş annenle Zümra teyzen tartışınca." dedi babam.

"Neden tartıştılar?" diye merakla sordum.

"Bilmiyorum ben de. Bir anda oldu. Annen biraz sakinleşsin giderim yanına." dedi. Kaşlarım havaya kalktı. Biraz sessizce kaldık. Yere bakıyordum.

"Sena..." dediğinde babama çevirdim bakışlarımı.

"Bana anlatmak istediğin bir şey var mı?" dediğinde kaşlarım hafif çatıldı.

"Ne gibi?"

"Burnunun kanamasının sebebi... Sence ne olabilir?" diye sordu.

"Bilmiyorum." dediğimde gözlerini kıstı.

"Emin misin? Yokla bakalım hafızanı. Burnun kanamadan önce darbe almışsın. Doktor öyle söyledi." dediğinde düşündüm. Nereden darbe almış olabilirdim ki? Dudağımı büktüm.

"Yani... Hatırlamıyorum. Top falan geldi herhalde." diyip gözlerimi kırpıştırdım.

"Bana doğruyu söyle kızım. Lütfen." dedi ısrarla. Saçlarımı karıştırdım. Düşündüm. O anda beynimde bir ampul yandı. Kafede buluştuğumuz akşam... Yutkundum içimde öfke büyürken. Kızlar kesin babama da anlatmışlardı.