SENA "Aslan Kızlar"

42. BÖLÜM ~ UYUDUK

İyi okumalar...

◉◉◉◉◉◉

SENA'DAN...

"İkiz!" diye seslendim.

"Siz gidin isterseniz. Uyuyakaldı kesin o." dedi Eldina.

"Ne ara uyudu ya? Az önce buradaydı. Bu kadar davetiyeyi kim dağıtacak?" dedim.

"Ben bakayım. Odaya gittiğini gördüm çünkü." dedi Eldina ve gitti odalarına doğru.

"Fazla sık boğaz etme. Dağıtırız el birliğiyle." dedi Buğra. Nefes verdim.

"Çok fazla. Her yere gidilecek. O da lazım." dedim. Aksine ablamın da işi yoğundu bugün cumartesi olmasına rağmen. Biz de kurstan çıkıp gelmiştik Buğra'yla. Eniştem... Babamın tüm iş yükünü ona yüklediğini duymuştum ve buna razı olmuştu o da. Oysa ihtiyaç vardı ona şu an.

"Şampiyon olalı bir hafta oldu. İnanamıyorum." dedi Buğra.

"Gerçekten. Rüya gibi." dedim.

"Ve çabucak iyileştim." dedi ve kulağını çekip dişine vurdu.

"Bir buçuk günde kalktın ayağa. Helal lan sana." dedim yanağından makas alarak.

"Ne sandın? Çelik gibi bünye var bende." dedi duruşunu dikleştirip. Ev bugün sessizdi ama yarından itibaren burada iğne atsak yere düşmeyecekti. Büyük kargaşa bizi bekliyordu.

"Düğüne sadece birkaç gün kaldı. İnanamıyorum vaktin bu kadar çabuk geldiğine." dedim.

"Zaman su gibi akıyor Sare'm." dedi. Kafamı salladım.

"Of, bunlardan hayır yok. Başlayalım biz en iyisi." dedim.

"Olur."

"Anne!" diye seslendim. Mutfaktan çıkıp geldi.

"Serhat uyuyakalmış sanırım. Biz başlayalım Buğra'yla." dedim.

"Tamam yavrum. Daha vakit çok. Biter çabucak." dedi annem de.

"Aslında ablam veya eniştem de olsaydı keşke." dedim.

"Durumları biliyorsun. Siz başlayın." dedi sıkıntıyla. Vedalaşıp çıktık. Tam zamanında işleri vardı yani. Buğra'yla ikiye ayrıldık ve dolaşmaya başladım bütün tanıdık olan daireleri. Herkes "Darısı başına." deyip duruyordu anlaşmış gibi. Ben de içimden amin diyordum tabi. Onlara ise sadece gülümseyip geçiyordum.

Sonunda elimdekiler bittiğinde Buğra'yla anlaştığımız noktada onu bekliyordum. Beren abla ve Batuhan abiyi mi çağırsaydık acaba? Buğra'nın bana doğru geldiğini gördüm.

"Bitirdin mi aşkım?" dedim.

"Bitti elimdekiler." dedi yaklaşınca.

"Ablanla abin müsait midir acaba?"

"Çok iyi fikir. Evdelerdir. Gidip çağıralım." dedi ve gidecekken kolunu tutup durdurdum.

"Sen git ve çağır. Ben de evde kalan davetiyeleri getireyim." dedim ve onayladığında bizim eve çıktım ben. Kalanları da alıp tekrar çıktım. Serhat hâlâ ortada yoktu ve Eldina da kaybolmuştu. Aşağı indiğimde Beren abla ve Batuhan abi de gelmişlerdi. Herkese bölüştürdüm kalan blokları ve dağıldık. Dağıtmaya devam ederken birkaç dakika önce ablamın aradığını gördüm. Geri aradım onu.

"Abla?"

"Ne yaptınız? Bitti mi davetiyeler?"

"Devam ediyoruz. İkizim sırra kadem bastı. Biz de Buğralarla dağıtıyoruz. Beren abla ve Batuhan abi işte."