Just His Wife In Law

CHAPTER 4

Chapter 4

NANG imulat ko ang mga mata, binati ako ng nakasisilaw na sinag ng araw na sumisilip sa bintanang malapit sa kinalalagyan. The scent and aura of the room made me realized that this was mine.

Agad na sinapo ng kamay ko ang sumasakit na ulo sa biglaan kong pagbangon at pikit matang inaalala bakit ako napadpad sa kuwartong kong ito.

I was contemplating everything happened before I loss consciousness. Doon ko naalala ang libing ni mommy.

I hope it was just a dream but I know in my heart that it was not. Totoo ang lahat ng iyon, hindi isang kathang-isip lamang.

Mabilis na nangilingid ang luha ko nang maalala 'yon. Marahan kong kinuha ang picture frame na nasa bed side table at pinalibot ang bisig doon.

Now, I woke up without her in my side. I can no longer eat her cooked foods. She will not able to prepare us breakfast and eat with us. Wala na akong makakasama sa garden at tanawin ang asul na langit during weekends.

Ilang minuto akong umiyak sa k'warto at nang wala ng luhang maluha ay napagpasyahan kong maligo at mag-ayos ng sarili. Nang matapos ay bumababa akong maga ang mata sa kaiiyak na ginawa ko. Doon ko nadatnan si dad sa dining table, nakatingin at tulala sa upuan ni mommy.

I gazed on the clock, it was 9:30 in the morning yet our home is so gloomy. Nakabibingi rin ang katahimikan, ultimo tunog na ang nahiyang bumisita sa lugar namin.

Binati ako ni Yaya Doring kaya napansin ako ni daddy. He smiled on me but it didn't reached his eyes. I tried harder to contain my tears seing the sadness on his face. Parang ayaw kong lumapit pa kay dad dahil baka umiyak ako lalo sa nakikita ko sa kaniya pero pinili ko na lang na magpatuloy.

I kissed his cheeks at naamoy ko ang paboritong perfume ni mom sa kaniya. Kinagat ko ang pang-ibabang labi at mas lalo kong pinag-igihan ang pagpipigil ng iyak.

"Good morning, dad." He weakly smiled on me. "Ikaw po nagluto?" pinasigla ko ang boses para sa kaniya.

"Yes, anak. Your mom want to cook for you every single day but she can't, kaya pinagbilin niya ito sa akin," mahinang saad ni dad.

Napatingala na ako para huwag malaglag ang luha. Ayaw kong simulan ang araw ni dad na nakikita niya akong umiiyak.

We eat in silenced after that. Ayaw ko munang magbukas ng topic about kay mom dahil hindi ko pa kaya.

Bawat subo ko ay nakikipaglaban ako sa namumuong luhang nasa mata ko na handa nang bumagsak. Nang matapos ay tahimik lang kami ni daddy, hanggang sa magpaalam na itong pupunta na siya sa trabaho.

I have remaining 2 weeks leave, siguro I need to used it na lang to fixed myself. Hindi ko pa rin kasi kayang magtrabaho considering that mom was not here anymore. The wound was fresh and I'm not able to act normal in this way.

○••○••○••○
TIME flies really fast and my 2 weeks leave ended. Nag-aayos na ako ngayon para pumuntang trabaho after a long break. I think, I can handle myself na at kaya ko ang sarili sa trabaho.

Pumapasok pa rin naman si mom sa isip ko, oo nakalulungkot na nawala na siya pero 'gaya nga nga sinasabi niya sa panaginip ko, I need to move forward. I need to keep going because time will not stop because she was gone. She may be not here with us but she will always guide us and keep an eye for me and dad.

After we talked to my dreams, parang gumaan ang pakiramdam ko. Biglang nawala ang mabigat na parte ng puso ko dahil sa sinabi ni mom sa panaginip ko. It's like a dream but it seemed like it's a reality.