「🕸」- 𝖑𝖔𝖘𝖙 𝖈𝖔𝖓𝖙𝖗𝖔𝖑,
Giselle Byrnes'ın hayatı bir günde tamamen değişmişti. Annesi, ünlü bir iş adamını üvey babası olarak tanıtmıştı. Üstelik, doğduğu günden beri yaşadığı İtalya'nın ünlü şehri Venedik'ten New York'un sıradan semti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𝐦𝐲 𝐛𝐝𝐚𝐲 𝐠𝐢𝐫𝐥<3
Bugün günlerden Giselle yani doğum günüm. Bu kısa süre içerisinde kendimi gerçekten geliştirdiğimi düşünüyorum. Spider-man ile karşılaşmamıştık ve bu kesinlikle hayırlı değildi, işin içinde bişey vardı, ama şimdi umrumda değildi çünkü doğum günümdü. Her ne kadar bitkin ya da üzgün olursam olayım doğum günümde her şeyi kenara bırakırdım. Yarın okulumun başlaması da bana ekstra heyecan veriyordu. Yine sabaha karşı camdan odama girdim ve pijamalarımı giydikten sonra biraz uyumak için yattım.
"Giselle!" annemin sesi yine bütün evin içinde yankılanıyordu. Bana 5 saniye gibi gelse de saate baktığımda 5 saattir uyuduğumu anladım. Annem kapıyı tıklattığında kilitli olduğunu hatırlayıp bir küfür mırıldandım. Annem kapıyı zorlamaya devam ediyordu. Daha fazla onu bekletmeden kapıyı açtım.
"Ne oluyor, Giselle? Neyse, doğum günün kutlu olsun, bebeğim." dedi ve bana sarıldı. Doğum günümde her şeyi bir kenara bıraktığım için anneme olan kızgınlığım da buna dahildi o yüzden sarılmasına karşılık verdim.
"Giselle, doğum günün kutlu olsun." annemden ayrıldığımda sarışını ve diğer sarışını gördüm. Kapıda durmuş bizi izliyorlardı. Christian, belli etmediğini düşünerek Nora'yı dürttü.
"Doğum günün kutlu olsun!" dedi ve Christian'ı ittirerek gitti. Bana boyun eğmek ona fazla gelmişti anlaşılan. Annem ilk defa onu umursamayarak beni yatağa oturttu ve elime koca bir kutu tutuşturdu. Ona baktığımda heyecandan yerinde duramıyordu. İçinde ne olduğuna dair hiçbir fikrim olmayan kutuyu açtığımda gözlerim kocaman açıldı. Sınırlı sayıda üretilen yaylardandı. Onları istediğin gibi geliştirebilirdin. Anneme yeniden sarıldım ve yayı incelemeye başladım.
"Benimde bir hediyem var." bu güzel anları bozan kişi kim söylememe gerek yok herhalde? Annem ona şaşkınlıkla baktı ve konuştu.
"Neymiş bu hediye?" Christian yine sinir bozucu bir şekilde gülümsedi ve konuştu.
"Avengers kulesinde bir gün."
Annemin gözleri kocaman açıldı. Sinirli gözüküyordu. Nedenini biliyordum, beni babamın yakınında istemiyordu, ama unuttuğu bişey vardı o zaten buraya gelerek beni onun yakınına sürüklemişti. Christian zaten ayrı bir konuydu. Yapmasının iki sebebi olabilirdi: ya babamın kim olduğunu biliyor ve aklınca benimle oyun oynayıp eğlenecek ya da annem ile arasına girmemem için beni kendi tarafına çekmeye çalışıyor. Belki ikisi de, ama umrumda değil çünkü olanların farkındayım ve bunu başaramayacak.
