「🕸」- 𝖑𝖔𝖘𝖙 𝖈𝖔𝖓𝖙𝖗𝖔𝖑,
Giselle Byrnes'ın hayatı bir günde tamamen değişmişti. Annesi, ünlü bir iş adamını üvey babası olarak tanıtmıştı. Üstelik, doğduğu günden beri yaşadığı İtalya'nın ünlü şehri Venedik'ten New York'un sıradan semti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
artık kitap okumadığını söyledikten sonra Giselle:
oy sınırı: 20 yorum sınırı: 50
Peter Parker. Peter Parker. Peter Parker.
Ne zamandan beri Giselle'in bu tür duygular beslemesinin nedeni olan o çocuk olmuştu? Sonuçta o Peter Parker'dı. Sadece Peter Parker. En azından öyle olması gerekiyordu. Giselle'in her dakika düşündüğü, bu dünyada besleyebileceği en saf duyguları hissettiren veya o olmadan yaşayamayacağı düşüncesi ile yıpratan kişi Peter Parker olamamalıydı. Bunlara rağmen Giselle inkar etmeye devam edecekti, asla Parker'a olan aşkını tüm kalbiyle kabul etmeyecekti. Kabul etmek onun için uçurumdan atlamaktı. Ve herkes bilir ki uçurumdan atlayan kimse sağ çıkamaz.
"Ding-dong" Tony'nin normal bir çarşamba sabahına göre fazla neşeli sesi kapının diğer tarafından yankılandı. "Dang- ding, dung-dang" kısa bir süre için sesi kesildi, fakat tamamen sustuğunu düşünenler büyük hata yapmış olur.
"Giselle, hadi ama!" bebek gibi mızmızlandı ve kapıyı tıklatmaya devam etti. Giselle yataktan fırladığı gibi kapıyı açtı. Uykulu durmasına rağmen gözlerinden sinirli olduğu anlaşılıyordu. Giselle Byrnes-Stark'ın uykusunu bölmek büyük bir hata, neşeli olsanız bile.
"Okula gitmiyorum." kapıyı yeniden kapatmaya yeltendiğinde, Tony araya bacağını atarak onu durdu ve kaş ve göz arası odaya sıvıştı.
"Ama artık Peter geldi, niye gitmiyorsun ayçiçeğim?" Giselle'in önde duran saçlarını nazikçe geriye attı ve ona şefkatli bakışlarla baktı. "Giselle, sen çok çalışkan bir kızsın. Böyle yapman bizi üzüyor, çiçeğim."
"Artık çalışmak istemiyorum. İnsanların değişebileceğini kabul etmelisiniz." genç kız kaçarcasına babasından uzaklaştı ve yatağına geri döndü. Tony hemen arkasından yanına oturdu.
"Zor bir dönem geçirmen senin değiştiğin anlamına gelmiyor. Birisi bir şey kabullenecekse sensin, hayatım. Bu dönemi kabullen ve birlikte yenelim. Sen zeki bir kızsın, ne demek istediğimi anlıyorsun." yanağına küçük bir öpücük kondurduktan sonra yataktan kalkarak kapıya doğru yöneldi Tony.
"Ve, unutmadan, okula gideceksin. 10 dakika sonra hazır ol!" kapıyı kapatma zahmetinde bile bulunmayan Tony şarkı mırıldanarak asansöre bindi.
Giselle'in mental çöküşünü kimse ciddiye almıyordu. Tony kabul etmekte zorlanıyordu. Her ikiside zor bir dönem geçirmişti, ama başa çıkma yöntemleri farklıydı. Giselle eskiden olduğu kişiyi ve ait olduğunu düşündüğü İtalya'yı özlüyordu. Yaklaşık 1 sene önce bunları yaşayacağı aklının ucundan bile geçmezdi. Akademik başarıyı geri plana atmak onun için bir kabustu. Şimdi ise tek hissettiği koca bir boşluktan başka bir şey değildi. Annesi ile yeniden aynı ilişkiye sahip olamadılar, olamazlardı. Bazı şeylerin değişmesi ona ağır gelmişti, normal bir insanın vereceği normal bir tepkiydi bu. Giselle sadece farklı sanılan normal birisiydi.
•••
Her adımında daha da yabancı hissettiği bu binada, etrafındaki olaylar saniye saniye daha da bulanıklaşıyordu.
"Hey!"
Peter ona seslenmese duymazdı bile.
"Peter!" gülümsemeye çalışarak el salladı genç kız. Yine de Peter gözlerinin boş bakmasından oldukça rahatsız oldu. Eski Giselle geldi aklına istemsizce. Giselle için aylar, Peter için tek bir gün önceydi. Giselle'in gözlerinden okunurdu her şey. Nefret ettiğinde, sinirlendiğinde, bir olayı komik bulduğunda, ve en basitinden mutlu olduğunda. Şimdi ise tek gördüğü koca bir boşluktu.
"Dersin olduğu sınıf diğer tarafta." Peter hatırlatmak istercesine koridorun diğer tarafını gösterdi. Giselle istemsizce geriye baktı.
"Tabii ya, tabii öyle.." hafifçe dalgaya vurmaya çalışarak yönünü değiştirdi. Durumu hiç de iç açıcı bulmayan Peter peşinden gitti ve sıraya birlikte oturdular. Aynı eskisi gibi.
Profesör odaya girdiğinde durum daha da garipleşti. Giselle hiç umursamadan kulaklığını takıp dizi izlemeye başlamıştı. Profesör ona soru sorduğunda tek cevabı "bilmiyorum" olmuştu.
Son derse kadar aynı hikaye, sadece yer ve kurbanlar farklıydı. Profesörlere kaba cevap veriyor, bazen vermiyor, bazen ise dersten çıkıp gidiyordu. Peter üzerine gitmemek için onu eleştirmedi. Fakat aylardır oluşan bir düzen olduğu apaçık ortadaydı. Kafasına Tony ile ciddi bir konuşma yapmayı not etti genç oğlan.
•••
Okul günü sona erdiğinde Peter zar zor kafeye gitmek için ikna etmişti Giselle'i. Garson siparişleri almaya geldiğinde Giselle'in bira istemesi ile kalkmaları bir olmuştu.
"Niye bira içemiyormuşum?" sinirle söylendi genç kız.
"Çünkü reşit değilsin!" Peter uyaran gözlerle ona baktı.
"Hayal kırıklığına uğrayacaksın, ama daha önce çok içtim ve içmeye devam edeceğim!" Giselle muzipçe gülümsedi ve banka oturdu.
"Seni her zaman takip edeceğim, Befana!" Peter hafifçe kulağına fısıldadı ve güldü. Befana ismini duyunca hafifçe modu düşen Giselle konuyu değiştirmek istedi.
"Kule'de kalacak mısın?"
"Evet, arada geleceğim."
"Güzel, Pietro sıkılmıştı."
"Bende Pietro'yu özlemiştim."
Arada oluşan sessizliğin biraz uzun sürdüğünü fark eden Peter çantasından bir kitap çıkardı ve Giselle'e uzattı.
"Bu ne?" şaşkınca eline aldı kitabı.
"Sana hediye aldım." gülümsedi.
"Teşekkürler, Peter, ama ben artık pek kitap okumuyorum."
"Belki benim sayemde yeniden okumaya başlarsın." kitabı Giselle'e doğru ittirdi.
"Belki.." 'ama hiç sanmıyorum' devamı gelmese bile bu cümlenin devamı çok açıktı.
"Peter?"
"Efendim?" Peter başını yana çevirdi, Giselle ise ona bakmıyordu.
"Seni öpebilir miyim?"
Bu hızlı soru karşısında afallayan Peter masumca "Nasıl?" dedi. Kalbinin atışları kulaklarını patlatacak kadar yükselmişti.
Giselle yaklaştı ve onu dudağından öptü. Peter şaşırsa da hemen karşılık verdi. Tam ortasında Giselle ayrıldı ve sırıtarak "İşte böyle." dedi.
"Sanırım cevabım evet." dedi Peter aynı şekilde sırıtarak.
_
selam! vee yeni bölüm sonunda geldi, keratalarımız sonunda öpüştü (gözlerimin önünde büyüdüler ağlayacağım) bu arada küçük bir bilgi okulun bitmesine 2 hafta falan kalıyor, bu demek ki hikayenin başlamasının üzerinden 1 yıl geçecek ve Giselle 17 olacak bir kaç ay sonra🥹 neyseee seviliyorsunuz yorum ve oylarınızı bekliyorum asklarım
not; bölümü kontrol etmedim, hatalarım varsa mazur görün
