Çocuk kaçakçılığı yapan bir örgüte daha küçükken satılmış olan Çilen, farkında olmadığı şizofreni hastalığıyla hayata tutunmaya çalışırken bir gece rüyasında gördüğü Kızıl Adam ile gerçek hayatta karşılaşır ve bir basketbol maçı yapar. İlerleyen gün...
Bugün 15 Mart 2022, yani bizim Hamburgerimiz Kutayımızın doğum günü. Ve siz bu bölüm onu biraz daha tanıyacağınız için ben çok heyecanlıyım.
Seni anlatamam belki ama seni yazabilirim çünkü ben aynaya baktığım her an seni gördüm Kutay. Kendimden bu kadar çok özelliği başka bir karakterime asla ekleyemem sanırım, çok özelsin Kutay, çok başkasın ve eşsizsin. İçinde bulunduğun bu karakterin senin rolün olmadı hiçbir zaman, gülüyorsan mutlu olduğun için güldün, ağlıyorsan o an canın yandığı için ağladın. Bu yüzdendir belki seni yazarken asla zorlanmadım. İyi ki varsın, sırtını döndüğün o depresyonunla sen, harika bir çocuksun. İyi ki doğdun, seviliyorsun.
Madrigal; Dip Sezen Aksu; Kaybolan Yıllar Kıraç; Yıkık Adamlar; Benden Bana John Legend; Conversations in the Dark
Keyifli Okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Unutma unutma unutma, Kutay yalvarırım unutma! Hatırla hatırla hatırla, Kutay, acılarını hatırla! Nelerin seni yıktığını, kimlerinin seni yaşattığını hatırla. Çocukluk anılarını, neler söyleyeceğini hatırla. Unutmayı bırak artık Kutay, ölümü bekleyerek yaşamak bu kadar korkak yapmasın seni. Hatırla Kutay, kim olduğunu hatırla.
KUTAY ALGIN
Herkesin ölmeden önce tutmayacağını bildiği halde dilemek istediği son bir dilek hakkı vardır.
Benimde var, hem de bir tane değil, sürekli bir diğerini unutabileceğim kadar fazla.
Unutmak görüldüğü kadar zor değil, asıl zor olan olayların kökünü unutmak ve aslında bunu kimse başaramıyor. Yaşadığınız acıyı kaçmak için unutursunuz ama o acının geldiği yer sizi asla terk etmez. Bu yüzdendir unutup kaçamadığım her gerçekte, dileklere sığınıyorum.
Eğer son nefesimi veriyor olsaydım, ilk dileğim o saniyelerde kardeşimin yaşaması olurdu. Çok küçüktü o, ölmeyi hak etmeyecek kadar küçük. Hayatın ona yaşatacakları vardı, okula gidecekti, arkadaşları olacaktı, ben ona paten kaymayı öğretecektim, birlikte basketbol oynayacaktık. Sonra büyüyecekti çok güzel bir genç kız olacaktı ve belki de sevgilisi... Ben onu sevgilisinden kıskanacaktım. Hayatın kardeşime yaşatamadığı bir çocukluk, gençlik, yetişkinlik ve yaşlılık borcu vardı ve ben ölene kadar sadece onun abisi olmak isteyecektim. Kardeşim yaşasın derdim. Tanrım yalvarırım kardeşim yaşasın; yaşaması için gerekirse ben bile ölürüm.
