Çocuk kaçakçılığı yapan bir örgüte daha küçükken satılmış olan Çilen, farkında olmadığı şizofreni hastalığıyla hayata tutunmaya çalışırken bir gece rüyasında gördüğü Kızıl Adam ile gerçek hayatta karşılaşır ve bir basketbol maçı yapar. İlerleyen gün...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bastırılamayan itirafların körüklediği duygular, zindanlarda saklanmaya devam eder. Biliyorum, öğrendim. Kalbim, Mahzen. Ruhum, Şövalyeler. Belam, yaşama gücüm. Ve rüyalarım, Dirim Kartal.
Kimsem yoktu.
Tek başınaydım, küçük bir çocuğun asla olmaması gereken bir yalnızlıktı bu.Daha on altı yaşındaydım ve tek başınaydım. Sonra o adam bacağımı kırdı, on altı yaşına girdiğim gece kırdı.
Doğum günümü çok severdi, doğum günümden nefret etmeme sebep oldu. Hep kendince hediyeler verdi, her bir hediye zihnimdeki karanlık odanın dekorasyonu oldu.
Zaten yalnızdım, yürümemi de engelledi. Başucuma bir silah bıraktı, istiyorsan kendini öldür dedi. Öldür ve kurtul. Yapamam sandı, ben bunu fırsat olarak gördüm.
Silahı aldım kalbimin üzerine koydum. Çünkü o benim ilk kalbimi parçalamıştı, anca kalbimden ölürdüm. Ayağa kalkamıyordum, yatakta öylece uzanırken kendimi kalbimden öldürmek için hazırdım. Derin bir nefes aldım ve titreyen elimi umursamadan kalbime bastırdım.
Korkuyor muydum? Bu intihar değil kurtuluştu, asla korkmadım.
Sonra kapı açıldı, bir kadın; oldukça güzel, zarif bir kadın içeri girdi. O gün hissettiğim şaşkınlığı asla unutamam. Ama sanki geleceğini daha önceden biliyormuşum, haberim varmış gibi elimi tuttuğu an kabullendim onu.
Kadının gözlerinde kendimi görmüştüm, farklı fakat güçlü, yaşayan bir Çilen. Bana o cümleleri söyledi, tekrar hayata tutunmamı sağlayan asla unutamayacağım o cümleleri...
Peşinden çocuk geldi. Yine kahkaha atıyordu, çocuk elimden öyle bir tuttu ki, sanki büyük olan ben değilmişim de oymuş gibi kavradı. Benim çocukluğum oldu.
