Sac çatılardan gelen yoğun ses konuşmaları bölerken yaşlı adam biraz daha yaklaştı önünde titreyen gence doğru. Elinde ki oltu tesbihi avuçlarının içinde sıkarak adımlarını zorlukla attı, sinir hücrelerine yayılırken gözlerinden ışık saçılıyordu ade...
Ve şöyle mırıldandı bilgece: Neden ben insanlara güvenmemeyi öğrenip ruhumu kirleteyim, onlar güvenilir olmayı öğrensinler. (La Edri)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nereye giderdi bu yol onu nereye götürürdü? Bilmeyerek mi yürüyordu yoksa geçmişinden kalma kırıntılarla mı hareket ediyordu? Yalnızdı kimsesi yoktu, tek hatırladığı tek değer verdiği annesini de toprağa vermişti. Ne garipti değil mi ismiyle öfkelendiği şeyin aynı olması. Geçmişinde daha kimleri vermişti toprağa? Elinde olsa adını değiştirirdi kurtulurdu bu isimden. Sevdiği bir şeyi veya en çok ihtiyacı olan bir şey yapardı; Özgür.
Yağmur yağmaya başlamıştı, ufak ufak damlalar yerini daha büyüklerine bıraktı. Genç adam hiç dert etmedi aksine çok iyi gelmişti, ruhu yanıyordu bu yağan yağmur bir nebze soğutuyordu. Elleri ceplerinde evine doğru yürüyordu hala, yavaş yürüdüğü için yolu daha da uzamıştı. Aklında bin bir düşünceyle daldı kendine. Bir yerlerden başlaması lazımdı, artık babasına da güvenmiyordu peki kime güvenecekti? Kaan yardım edebilir miydi sonuçta yakın arkadaşlardı. Eve gidince yardım isteyecekti ondan, bu düşünceyle hızlandı.
Eve geldiğinde direkt suyun altına attı ıslak yorgun bedenini. Kısa bir duşun ardından üzerine rahat bir şeyler giyinip aşağıya indi, telefonunu çıkarıp Kaan'ı evine çağırdı. Kaan gelene kadar kendine bir acı kahve yapıp yeniden oturma odasına geçmişti ki kapı çaldı. İki genç adam şimdi karşı karşıya oturmuş sessizce bekliyorlardı, Toprak nereden başlayacağını bilmiyordu o yüzden düşüncelerine dalmıştı. Kaan da Toprak'tan bir hamle bekliyordu çünkü ne konuşacağını bilmiyordu. Toprak beyaz kupasını orta sehpaya bırakarak derin bir nefes alıp verdi, konuşacaklarını toparlamıştı Kaan'ın gözlerine bakarak sakince konuştu.
-Bana biraz daha geçmişimden bahsetsene Kaan.
-Her şeyi anlattım zaten hem de uzun uzun, daha neyi duymak istiyorsun?
Toprak gerilmişti, huzursuzca yerinde kıpırdandı.
-Sevdiğim bir kız var mıydı mesela?
Bu soru Kaan da şok etkisi yaratmıştı, yine de açık vermemek adına sakinliğini koruyarak geriye yaslandı.
-Bunu öğrenmek ister misin emin değilim, sonuçta seni bu hale getiren o kızdı.
Toprak'ın kaşları çatıldı bu da ne demek oluyordu? Tam beş yıl sonra yeni bir şeyler öğrenecekti ama neden o zamanlar değil de şimdi öğreniyordu?
