Ona İyi Bak (Yapboz Serisi 1)

(O.İ.B.) 12. Bölüm

Bir yıl aradan sonra yeniden merhaba herkese. Çok uzun bir ara oldu evet, çeyiz hazırlığı düğün hazırlığı derken buraya asla uğrayamadım. Neyse ki şimdi kafam biraz da olsa rahat o yüzden de yazmaya karar verdim. Umarım hala buralardasınızdır..

🍁🍁🍁🍁🍁🍁

Adam her defasında gitmesine rağmen geri döndü, ama kız bir kere gitti ve bir daha asla geri dönemedi...

❤️‍🩹❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

Kuşlar dışarı da ki dün geceden kalma yağmur birikintisinde duş alırken ağaçlar üzerinde ki damlaları her tarafa savuruyordu. Kış aylarının ortalarına gelinmişti, ilk bahara az kalmıştı. Bunu bilen doğa yavaş yavaş uyanıyordu. İnsan da doğanın bir parçasıydı ve tıpkı doğa gibi ilk baharını yaşayıp son baharında ölüyordu, ait olduğu yere toprağa geri veriliyordu.

Genç kız ela rengi gözleriyle pencereden dışarıyı izlerken boynunda asılı sarı laleli kolyeyi avucunun arasında tutuyordu. Bu kolyeyi hediye alalı iki ay geçmişti üzerinden. Toprakla her şey gayet iyi gidiyordu ama ansızın ortadan kaybolmalarına alışamamış her seferinde ondan bir şeyler sakladığını düşünmüş ama dile gitirememişti.

Bu hafta okul yoktu o yüzden de evde annesiyle vakit geçirmeye çalışıyordu bugün. Ağzından verdiği nefes camı buğulayınca geri çekildi ve üzerine hırkasını giyinip odasından çıktı.

Odasının tam karşında olan mutfağa girdiğinde annesi yemek masasında oturmuş sıcak çayından bir yudum alıyordu. Hilal hanım kızını görünce yüzünde ki düşünceleri silip yerine kocaman bir gülümseme yerleştirdi.

- Meleğim, gel otur.

Buket hafifçe gülümseyip annesinin tam karşısına oturdu. Hilal hanım hemen kalkıp çay dolduracaktı ki engel oldu.

- Canım çay içmek istemiyor anne, lütfen otur.

Hilal hanım yerine oturup kızının yüzüne merakla baktı, bir şeylerin farkındaydı ama kızı söylemeden asla bir şey söylemeyecekti. Buket'te biliyordu bunu ve artık söylemek istiyordu. Derin bir nefes alıp verdikten sonra aklına gelen isimle gülümsedi.

- Anne...

Genç kız annesinin yüzüne bakınca annesininde ona baktığını görüp utandı.

- Seni dinliyorum kızım.

Buket yeniden derin bir nefes alıp verdi.

- Şimdiye kadar senden bir şey saklamadım anne ve şunu da çok iyi biliyorum ki herkesten çok sen destek olacaksın bana.

Hilal hanım başıyla onaylayıp ellerini masaya koyup kızının devam etmesini bekledi. Buket gözlerini iki üç saniyeliğine kapatıp açtıktan sonra kaldığı yerden devam etti.

- Birisi var anne, kalbim asla yanılmıyor. Ben... Ben gerçekten seviyorum onu.

Hilal hanım kızına biraz hüznün biraz da sevincin hakim olduğu gözlerle baktı.

- Sevdiğini biliyorum çünkü ben kızımı daha önce hiç böyle görmedim.

Buket annesine bakıp minnetle gülümsedi ve boşta duran elini tutup sıktı.

- Sevmek ve sevilmek herkesin hakkı ve ben can parçamdan bu hakkı esirgeyemem. Sadece senden şunu istiyorum.

Merakla baktı annesine.

- Dürüst ol kızım. Gizli saklı hiçbir şey istemiyorum ve en kısa zamanda tanıştır beni.

Buket annesinin elini yukarıya kaldırıp avucunun içini öptü. Hilal hanım da kızının yanağını merhametle okşayıp anlayışla gülümsedi bu sefer de.