NEIGHBOUR

Chapter 13

"Ayos! Tumila na rin yung ulan."

Nakahinga ako nga maluwag ng nagsialisan ang mga taong nakasilong rin. Naiwan kami ni samantha rito. Nanatili pa rin sa ganitong posisyon. Hindi ko magalaw ang katawan ko kasi gulat pa rin ako hanggang ngayon. We saw each other again. It feels like a long time.

"Uh, wala ng masyadong tao. Pwede ka ng lumayo sa akin."Pambasag pa niya sa katahimik.

Napaayos naman ako ng tayo at lumayo sa akin, "Uh..."Napaiwas nalang ako ng tingin sa kanya, "Uuwi na ako."

Bago pa man din ako makahakbang ay nagsalita ito sa likuran ko, "You know my name right? May I know your name also?"

Nanlaki ang mga mata ko sa gulat at hindi nakagalaw asa kinatatayuan ko.

"Hey."Bigla pa niya akong kinalabit, "Do you hear me?"

Napalunok muna ako ng laway bago humarap sa kanya, "Bakit mo hinihingi yung pangalan ko?"I tried to act natural infront of her.

"It's just that we always see each other in an unexpected happenings. I don't know why, maybe, it was just coincidence. But the fact pa na we're neighbours."She explained.

"Why don't we just act as acquiantance?"Sambit ko sa kanya,
"You knew me, I don't know you. How can you call that as an acquiantance?"Sabagay, may point naman siya.

"Alyssa."Sagot ko nalang bago ko pa siya tuluyang iwan rito.

Hindi ko alam kung anong trip ni samantha at kinausap niya ako ngayon. Ayaw niya namang pumasok ako sa mundo niya. I'm not even asking her to enter her life. I was just asking her for me to enter her world. Pero bakit kung makareject siya sa akin ay parang gusto ko na siyang maging girlfriend ko? Hindi naman, ah.

That's when I realized na mali pala yung naging tanong ko. It was a if, I'm asking her to enter her life. Snap! Kaya naman pala eh. Pero naisip ko lang, mahirap nga pumasok sa mundo nila. Sabi nga ni michelle, mas gugustuhin mo nalang hindi siya makilala. Baka pagsisihan mo pa na nakilala mo siya.

But why is she nice of me all of a sudden? Nag-iba ata ang ihip ng hangin. Hindi naman siya masungit sa akin, hindi rin mabait. Nasa middle lang siya ngayon. Kaya nga tinatanong ko kung bakit pa niya hiningi ang pangalan ko eh.

•••

"Punta kang cafè? Pasabay."Kumunot ang noo ko sa sinabi ni samantha pagkalabas ko ng condo ko.

"H-Ha?"Gulat kong tanong sa kanya.

"Pasabay kako."Ulit pa niya sa kanyang sinabi.

"Narinig ko."Seryoso kong sabi sa kanya, "Pero bakit ka sasabay sa akin?"Really, alyssa, really?!

"Pupunta rin kasi akong cafè."Sagot naman niya at hindi na nagsalita.

Nakisabay lang siya sa aking maglakad. Pero bakit? Kapag pumupunta siya sa cafè ay di naman siya sumasabay sa akin. Ni hindi nga siya namamansin ehm Tapos biglang ganito. Ang gulo masyado ng babaeng 'to.

"Ikaw ba may ari nung cafè na pinagtatrabahuan mo?"Ang random niyang magtanong.

"Oo."Mabilis kong sagot sa kanya, "Bakit?"