NEIGHBOUR

Chapter 15

Pinunasan muna niya ang kanyang luha saka niya iniangat ang tingin sa akin.

"What are you doing here?"Kunot-noo niyang tanong sa akin.

"Visiting?"I sarcastically said.

"With whom?"Takang pa niya, "Me?"

I shook my head, "No."Tanggi ko naman, "Why would I even dare to visit you? I mean, I didn't even know, you would be here."

"Then who are you going to visit then?"Pagsusungit pa niya.

"Lolo ko."Mabilis kong sagot, "Hindi ba talaga kukunin yung panyong inilahad ko sa'yo? Nangangalay na ako, samantha."

Tinaasan naman niya ako ng isang kilay niya, "Did I asked you to lend me some? Hindi naman diba?"

"Sungit."Komento ko pa na napakamot pa ako sa ulo ko.

Ibinalik niya ang kanyang tingin sa dalawang lapidang nasa harapan niya. Kahit itinatago niya ay ramdam ko pa ring tumutulo ang kanyang luha.

"They got into accident, right?"Tanong ko pa sa kanya.

"Yeah."Sagot naman niyo na nakatingin pa rin sa dalawang lapida na nasa harapan niya, "How did you know?"

"I asked the girl who comforted you earlier. I bumped into her before I walk towards you."I explained.

"Yeah, she's alexa."Kilala ko na rin naman yon but not fully kasi sinabi niya yung pangalan niya kanina eh nung tinanong ko.

"Sister mo?"I asked softly.

"We can say that but no."Tanggi naman niya, "I just treated her like my real sister, that's all."

"Why did you reject when she comforted you? Ang hilig mo palang mangreject."Hindi ko mapigilang matawa sa naisip ko.

Inangat niya ang kanyang ulo at sinamaan ako ng ulo, "I rejected you, yes! Pero binawi ko naman, ah!?"Napaseryoso yung mukha ko sa sinabi niya, "Or am I too late para bawiin ko pa yon?"

"Oo."Diretso kong sabi. Yeah, that was a lie.

I really wanted to enter her world. I really wanted to comfort her. Sa paraang gusto ko. I want her to feel that she's not alone. I want her to feel that I'm with her in this battle.

"Okay. Ayaw mo naman pala eh."Ang dali kausap ng babaeng 'to grabe! Napatawa nalang ako sa kanya kaya napakunot ang noo niya, "What's so funny?"Ngiti lang ang isinagot ko sa kanya habang iniilingan siya, "Weird."

Ibinalik niya na rin ulit ang tingin sa dalawang lapida. Alam kong umiiyak siya ngunit walang tunog. Ganun ba talaga siya umiyak? Or she's just want me to see her cry? Well, I want to see her cry out loud. It is better that way. Instead of pretending.

"May tanong ako."Sambit ko sa kanya na nakakuha na naman ng attensyon.

"Ano na naman?"Pagtataray pa niya, "Eh, kung itanong mo na lahat para isahan nalang diba? Nahiya ka pa eh."Inirapan naman niya ako. Cute.