Pt21
ពេលដែលពួកគេចូលមកដល់ខាងក្នុងធ្វេីអេាយអ៊ំយ៉ាន ដែលកំពុងតែបញ្ជាអេាយគេរៀបចំបង្អែមដាក់នេាះភ្ងាក់ផ្អេីល ព្រោះតែវត្តមានរបស់នាយហូស៊ុក។
"អូហ៍នេះ ភ្ងៀវពិសេសដែលលេាកប្រុសថាជាអ្នកប្រុសធំ ទេហេស៎?"
"បាទមែនអ៊ំ" ហូស៑ុកញញឹមតបទៅវិញ ចំណែកគាត់ក៏ចូលមកអេាបនាយទាំងក្តីនឹករំឭក។
"ហឹម នឹកណាស់អ្នកប្រុសធំរបស់អ៊ំ"
"ខ្ញុំក៏នឹកអ៊ំដូចគ្នា" នាយតបការអេាបទៅកាន់គាត់វិញដេាយភាពកក់ក្តៅ។ គ្រួសារនេះស្រឡាញ់ និងគេារពអ៊ំយ៉ានខ្លាំងណាស់ទេាះគាត់មានឋានៈត្រឹមតែជាអ្នកបម្រេីក៏ដេាយ តែគាត់ជាចាស់ទំនៅក្នុងផ្ទះនេះតាំងពីកាលថេហ្យុងនៅតូចៗមកម្លេះ។
"បែកយូរហេីយ សង្ហារជាងមុនឆ្ងាយណាស់នៀក"
"យូរឯណាទៅអ៊ំ កាលពីរខែមុនខ្ញុំក៏មកជាមួយអាពៅដែរតេី តែថាប្រហែលជាមកពីខ្ញុំកាន់តែសង្ហារជាងមុនហេីយ ហឹុកៗ" ហូស៊ុក សេីចចេញមករបៀបអស់សំណើចនិងខ្លួនឯង ហេីយក៏មានមេាតនៈភាពលេីពាក្យសម្តីដែលខ្លួនឯងនិយាយមិនស្ទេីដែរ។
"អូហ៍ អ្ហក ហ្អេីសៗ ប៉ាៗស្អីជាប់ក" គេធ្វើជាក្អកក្រហេមប្រាប់ទៅប៉ាគេតែគាត់បែរជាសេីចក្រវីក្បាលវិញ។
"នេះន៎ែ"
"អូយ ហេីយបងមកភ្ទាត់ក្បាល់ខ្ញុំធ្វេី" គេពេបៗតិចៗអង្អែលក្បាលខ្លួនឯង។
"ឯងនិងហេីយកុំបិុនពេក ប្រយ័ត្នចាប់ទះហេីមគូទ"
"ខ្ញុំនិងឈរអេាយបងវ៉ៃអេាយងាយៗឬ? ឆេីស"
"ចង់សាកមែនទេ"
"ហូយ បានហេីយៗ ពីរនាក់បងប្អូននិងស្អីគេហាស៎ ញាំុបាយញាំុទឹកទៅតេាះ"
"ហឹុស" ហូស៊ុកសម្លក់មុខថេហ្យុងបន្តិចរួចក៏ដេីរទៅតុអាហារ។
"ខ្ញុំស្រលាញ់បង"
"កូនប៉ាថ្ងៃនេះប្រហែលឡេបថ្នាំច្រឡំហេីយ"
"ប្រហែលហេីយ" លេាកហានសាន់ក៏ចាក់បណ្តេាយតាមហូស៊ុក ព្រេាះថេហ្យុងចេញមកដូចឆ្គួតឡប់ៗពិតមែន ប្រហែលមកពីទៅដេីរលេងមកវិញអាចនិងប៉ះពាល់ផ្នែកខួរក្បាល-,-
ពួកគេចំណាយពេលញាំុអាហារប្រហែលជាកន្លះម៉េាង ទេីបក្រេាកចេញពីតុអេាយអ្នកបម្រេីរៀបចំកន្លែងហេីយចំណែកហូស៊ុកក៏នៅអង្គុយនិយាយជាមួយប៉ាគេ មួយសន្ទុះទេីបឡេីងទៅបន្ទប់រាងខ្លួន។
កុកៗ~
"ហ្យុង"
"ហឹមមានអីហេស៎?" ហូស៊ុកក៏ដេីរមកបេីកទ្វាអេាយអ្នកដែរជាប្អូន។
"អ៊ំគាត់ផ្ងេីទឹកដេាះគេាមកអេាយ"
"ចូលមកសិនឬអត់?"
"បាទ" ថាហេីយគេក៏កាន់កែវទឹកដេាះដេីរចូលមកដាក់ទៅលេីតុមួយក្បែរក្បាលគ្រែរួចក៏អង្គុយចុះ។
"យ៉ាងមិចហេីយរឿងរៀន ប្រឡងបញ្ចប់ពេលណា?" នាយអង្គុយចុះជិតរាងតូចដែលជាប្អូនដេីម្បីស្រួលនិយាយគ្នា។
"សល់តែ2ខែជាងទៀត ប្រឡងបញ្ចប់ហេីយបង"
"លឿនដែរតេីជិតបានមកជួយការងារហេីយ" នាយញីសក់ថេហ្យុងតិចៗ។
"ហិៗ ប្រាកដហេីយ"
"ចុះមានគិតចង់ទៅសាកហាត់ការងារសិនទេ បងស្នាក់បង្រៀនដេាយផ្ទាល់"
"អូហ៍អត់ទេ"
"ខ្ចិល"
"ថាបែបនិងក៏ត្រូវ"
"ឯងនេះ! យប់ហេីយទៅសម្រាកទៅស្អែកជូនបងដេីរលេង"
"អា៎ ចឹងក៏បាន រាត្រីសួស្តីណា ជុប" គេញញឹមឆ្លៀតថេីបហូស៊ុកមួយខ្សឺត ក៏រត់ទៅបន្ទប់បាត់។
"យ៉ាប់ណាស់" នាយសេីចក្រវីក្បាលហួសចិត្តចរឹកក្មេងមិនចេះធំរបស់ថេហ្យុងពេលដែលនៅជាមួយគេម្តងៗខ្លាំងណាស់។ ហូស៊ុកក៏ក្រេាកឡេីងបិទភ្លេីងរួចក៏សម្រេតខ្លួនគេងតែម្តង ព្រោះតែថ្ងៃមិញធ្វេីដំណេីរមកអស់កម្លាំងតិចតួចដែរ។
YOU ARE READING
I REALLY LOVE YOU (Complete)
Romance"ចប់ហើយមែនទេ?" "ថ-ថេ? អូនមកទីនេះយ៉ាងមិចបាន?" "ថេអូនកុំយល់ច្រឡំអី រឿងទាំងអស់វាមិនដែលអូនគិតទេ បង-" "កុំចូលមកជិតខ្ញុំ! ថយអេាយឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ" "ថេ~" "ប្រាប់ថាកុំចូលមកជិតខ្ញុំឮទេ?" [...] "ថេស្តាប់ហេតុផល បងម្តងបានទេ?" "គ្មានអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវស្តាប់ទេ" "អូនត...
