Last Kiss On New year [COMPLETED]

TUSOACP | Fourty-Five

"Every painful battle has it's own worthy victory."

|

Hunter Limonov

"P-Papa." Tawag ko agad sa kanya nang makita ko sya. Hindi ko alam kung lalapit ba ako sa kanya dahil hiyang hiya ako ngayon sa itsura ko. I promise to them na gagawin ko ang lahat at aayusin ko ang sarili ko pero makikita nya akong ganito. I am so embarrass at him.

"Hunter!" Tawag ulit nito sa akin dahil tumalikod ako para maglakad palayo. Hindi ko sya kayang harapin.

"Hunter! Hijo sandali!" He said kaya napatigil ako at mahigpit na napahawak sa maleta ko.

"I'm sorry Papa, hindi po pala ganon kadali." I said and a tears escaped from my eyes.

"It's okay. I'm already here. I'll help you now. Let's talk to your parents. Veronica is waiting for you to come home." Sabi nito sa akin kaya lalo akong naiyak. Bago ako umalis at pumunta dito ay galit na galit sa akin si Papa, ni hindi ko sya matawag noon na Papa dahil sa galit nya pero ngayon, parang sya na ulit ang Papa Ross na kilala ko. Hindi ko alam kung ano ang nagpabago ng isip nya pero nagpapasalamat ako na kasama ko na sya ngayon.

"They disowned me Papa. They take back everything I have and I don't know what to do anymore. I am already living like a beggar."

"Veronica saw you in newspaper. She was so upset and I can't see her like that. So I came here, so pull yourself together and face this! Did you understand me huh Hunter?"

"I'm sorry Papa." I said and throw my arms to him. I feel so sorry and embarass at the same time. But what can I do? I can't do this all by myself?

"Don't tell me you're giving up to your promise?"

"Of course not Papa. It's just that, it's not that easy to do what I promise."

"So, let's talk to your parents. I'll talk to them so you can go home." Sabi ni Papa sa akin kaya sumama na ako sa kanya. Dumeretso kami ng mansion at pinapasok naman nila kami dahil kay Papa. Unang sumalubong sa amin ay si Mommy na deretsong yumakap sa akin.

"Oh my god! I'm so sorry son!" Umiiyak na sabi ni Mommy habang pinupunasan ang mukha ko dahil sa sobrang dumi. Literal na mukha akong pulubi ngayon.

"D-Daddy." Yon lang ang nasabi ko nang makita kong naglalakad sya palapit sa amin pero umiwas lang sya ng tingin at hindi ako pinansin.

"Azrael, I think we need to talk." Papa said nang makalapit si Daddy sa amin.

"Yeah, I think we really need to talk." Sabi nito saka ito napabuntong hininga na umakbay kay Papa papunta sa may garden. They are both good friends to each other. Sana matapos na ang lahat.

"Kumain ka na ba? May masakit ba sayo? Bakit hindi ka tumatanggap ng tulong?" Nag-aalalang sabi ni Mommy kaya napakunot ang noo ko.

"Tulong?"

"I asked Zurich to give you some help without your father knowing. Pero palagi mo raw syang tinatanggihan?" Sabi sa akin ni Mommy kaya naalala ko ang babaeng sinasabi nya.

"Mom?! She's a desperate slut! Alam mo bang inaakit nya lang ako?!" Halos sigaw na sabi ko dahil sa inis ko kapag naaalala ko ang nangyari pero napalingon lang ako kay Mommy nang marinig ko ang tawa nya.