BABASININ BEBEĞİ|TAMAMLANDI|

20. Bölüm

21 Şubat Pazartesi.

İyi okumalar diliyorum canlarım benim.

❤

.

.

Ateş Kanlı

             Hızla gözlerimi araladım ve doğruldum. Nefes nefese ve ter içinde kalmıştım. Adesa.

                Hızla etrafıma ve yatağa baktım. Gece boyunca kabuslar görmüştüm. Adesanın ağlama sesi hala kulaklarımda yankılanıyordu. Yataktan kalktım ve kendimi odadan dışarı attım. Beynim dönüyordu sanki patlicak gibiydi. Nefes alamıyordum.

                 Hızla yan odaya girdim. Asil uyuyordu ve sayıklıyordu. Adesa burada da yoktu. "Asil. Asil kalk!" dedim. Hızla kalkıp doğruldu ve "Ateş? " dedi. "Sende mi kabus gördün?" dedim. "Evet. Bir türlü uyanamadım. Adesanın ağlama sesini duydum. Ama kalkamadım. " dedi. "Bende. Arefin yanında sanırım." dedim ve hızla odadan çıktık ve Arefin odasına girdik. Aref yatakta oturmuş nefes nefese kalmış bir şekildeydi. Adesa. Yoktu.

               "Aref? Adesa. Adesa burada yok mu?" dedim. Aref "Ne demek bu? Adesa sizin yanınızda değil mi?" dedi. Asil "Bizim yanımızda değilki sana soruyoruz!! Sende mi kabus gördün?" dedi. Aref "Evet. Adesa ağlıyordu. Ama kalkamadım. Uyanamadım. " dedi. Bebeğim yoktu. "Bebeğim yok. " diyebildim sadece. Kollarımda olması gerekiyordu. Benim göğsümde uyuyordu. Kollarımın arasındaydı. Hızla aşağıya indim ve bahçeye çıktım. Tüm adamlar yerde yatıyorlardı.

             Kan beynime sıçramıştı bu görüntü karşısında. "KALKIN LAN ÇABUK!!KALKIN!!" diye kükremiştim adeta.

             Hepsi hızla kalkıp toparlanmışlardı. Güven yanıma gelince hızla yüzüne bir yumruk geçirdim. Yere düşünce yakasından tutup kaldırdım ve "NE İŞE YARIYORSUNUZ LAN SİZ!!?? GÜVENLİ EVE GİRİP BENİM BEBEĞİMİ NASIL KAÇIRABİLİYORLAR!!?? ONLARLA ÇALIŞAN KİM VAR?!! NE İŞE YARIYORSUNUZ LAN SİZ?!!!" dedim.

                Güven gözlerini kaçırdı ve "Efendim bir anda uyutucu mermilerle saldırdılar. Üzgünüm. Hemen bulucağıma emin olabilirsiniz. " dedi. "EĞER KIZIMI YARINA KADAR BULAMASSAN ÖLDÜRÜRÜM SENİ!!" dedim. Asil "Ateş lütfen sakin olmaya çalış." deyince ona döndüm ve "LAN NASIL SAKİN OLİYİM! KIZIM YOK!!" dedim. Aref "Kim cüret edebilir lan buna? Kim yapar bunu?!!" deyince tek elimle saçlarımı karıştırdım ve "Kim olucak şerefsiz Muratın adamları. " dedim.

                  O sırada telefonum çalınca açtım ve hoparlöre verdim. "Ateş. Olanları duydum ve çok üzüldüm. Nasılsın şu an?"

                Duyduğum ses iyice sinirlerimi bozarken "Seni bulduğum yerde öldüessem banada Ateş Kanlı demesinler. " dedim. Şerefsiz herif kahkaha attı ve "İzveniti (Üzgünüm. ). Adesa artık yeni ailesiyle Ateş. Yeni anne ve babasıyla." dedi babası kısmını bastırarak. "NERDE LAN KIZIM?!! NERDE?!! " dedim. telefon kapanınca hızla yere fırlattım. Sonra Aref ve Asile döndüm ve " Herkese haber verin. Bu Murat şerefsizinin nerde kaldığını nerde yaşadığını her şeyini araştısrın. 3 saat içinde elimde olsun bilgiler. Bende korumalarla aramaya başlicam. " dedim ve içeri girip odama çıktım. Üstümü giyinip silahımı aldım ve tekrar aşağıya indim ve dışarı çıkıp kapının önüne getirilen aracıma bindim. Hızla sürmeye başladım. Arkadanda korumlar geliyordu.

               Arabadaki özel telsizi elime aldım ve düğmeye basıp "İki araba mekana gitsin. Bar, restorant ve toplantı salonunda kimler varsa hepsi sorgulansın. Murat ile ilgili toplayabildiğiniz kadar bilgi toplayın. İki arabada bu şerefsizin yazlık ya da evi kalabileceği evleri araştırsın. Sonr iki haftada iletişime geçtiği kimler varsa bulunsun ve getirilsin." dedim.

           Her arabada vardı telsiz yani herkes duymuştu. Bende Muratın beni aradığı telefon sinyallerdinden yerini tespit eden bir cihazla en son olduğu yere gidiyordum. Elime geçirdiğim gibigeberticem lan seni şerefsiz herif.

            Biliyorum. Hissediyorum. Bebeğim bensiz çok korkuyor şu an. Ama bulucam. Seni bulucam kızım. Baban bırakmicak seni. Bulucak.

                Konuma göre karşımdaki siyah evdeydi o şerefsiz. Silahımı çıkartıp arabadan indim. Korumalara dönüp elimle arkaya gitmelerini işaret ettim ve bahçeden içeri girdim. Korumalardan biri tam silahını çıkartacakken hızla tetiği çektim ve göğsünden vurdum. O yere yığılırken bende ilerlemeye devam ettim. Fazla koruma olmaması saçmaydı. Arkamı döndüm ve "Dikkatli olun. Bir oyun yapmış olabilir bu pislikler. " dedim ve ilerlemeye devam ettim. O sırada evden çıkan Murat itini görünce kan beynime sıçramıştı. Hızla silahı ona doğrulttum.

           O sırada etrafımız silahlı adamlarla kuşatılmıştı. Murat "Ateşçim. Haber verseydin hazırlık yapardık sizin için. Böyle hazırlıksızız. Bir dahakine haber ver sana daha iyi bir karşılama yapalım." dedi. Sinirle tam üstüne gidecekken Murat "Tek adım dahi atarsanız adamlarım sizi delik deşik eder. Ayağınızı denk alın." dedi. "Ulan. Ulan şerefsiz herif!! Ne yaptın kızıma?!! Nerde?!!" dedim.

             Şerefsiz herif "Ama bu ses tonu sana hiç yakışmıyor Ateş. Ayrıca Adesa gayet mutlu. Annesi veee babasıyla." deyince gözlerime sinirle saniyelik kapatıp açtım ve hızla adamın üstüne gidip kafa attım. Sonrasında ard arada yumruklarımı indirdim.

                Sırtımdan göğsüme doğru bir acı hissedince durdum. Tüm vücuduma yayılan acı nefesimi keserken son hatırladığaım bedenimin soğuk asfalta düşmesiydi.

Veeee bölüm bittii.

Nasıldı?

Beğendiniz mi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizi seviyorum.

Görüşmek üzere.