Bu hikayede bir adamın kapısına bırakılan bebeğiyle yaşadıkları komik tatlı mutlu hüzünlü hikayesi var.
DİKKAT! !
Şeker hastası olanlar okumasın aşırı tatlılık içerir.
Eve geldiğimizde Adesayı kucağıma aldım ve arabadan indim. Korumalar şaşkınca bakarken sinirle onlara dönmemle anında başlarını eğip geri çekilmişlerdi.
Eve girdim ve odama çıktım. Adesayı yatağa bırakıp giyinme odama girdim. Eşofmanlarımı giyinip geri odaya geçtim. Adesa uyanmış mavi gözleriyle etrafa bakıyordu.
Yanına uzandım ve onu izlemeye başladım. Kafasını bana çevirince yine hafifte olsa gülümsemişti ve gamzeleri çıkmıştı. Öperdim ama daha küçük. Hastalanabilir. Fazla kucağımada almamalıyım sanırım. Bir yerine zarar gelebilir. Daha çok hassas.
Bugün benimle yatıcaktı. Yarın beşikte alırdım bebeğime. Sonra odasınıda hazırlardım.
"Beni bu kadar kısa sürede nasıl bu hale getirdin bilmiyorum ama bu inanılmaz ve muhteşem bir şey. Sen muhteşemsin. Her şeyin mükemmel. Ateş Kanlıyı değiştirecek kadar olağanüstü bir şeysin sen. İyiki geldin küçüğüm. Söz veriyorum bırakmicam seni. Zaman bize neler getirir bilemeyiz. Belkide çok zorlanıcam ama asla pes etmicem. Her zaman yanında olucam kızım."dedim.
Belki anlamicak. Ama olsun.
Bilsin.
Hissetsin babasını.
Burda olduğumu onu asla bırakmicağımı bilsin.
Uykum gelince doğruldum ve Adesayı kucağıma aldım. Bu gece göğsümde yatsın. Kucağıma aldığımda başını boynuma koymuştu. İstemsiz gülümsemiştim. Sırtını yavaşça okşamaya başladım. Bir elini tişörtümün yakasını tutmuştu. Elleri minnacıktı.
Elini öptüm. Sonra örtüyü kaldırıp yatağa uzandım. Adesayıda göğsüme koydum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ateş ve Adesa...❤❄❤ (Şeker var bende lan.)
Bu huzur hiç bir yerde yok. Çok güzel bir şey bu. Huzurla gözlerimi kapattım.
.
.
Adesanın ağlamasıyla gözlerimi araladım. Kalktım ve hastaneden çıkmadan önce hazırlamalarını söylediğim biberonu alıp Adesanın ağzına verdim.
Adesa sütünü içerken bende odanın içinde dolaşıyordum çabuk uyuması için. Biberon bitince o da tekrar uykuya dalmıştı. Yatağa bıraktım ve bende yanına uzandım. Heralde daha uyanmazdı.
.
.
Adesanın sesiylw tekrar uyandım. Kucağıma aldım ve biberonu ağzına verdim. Ama istemiyordu. Gazımı vardı acaba?
İyide nasıl çıkartıyorlarki gazını? Telwfonda vardır heralde. "Ağlama bebeğim. Şştt. Kurban olurum sana ben. "dedim. Ağlaması şiddetlenmişti. Kurban olduğum ağlayınca içim huzursuz oluyor.
Hızlıca telefonumu aldım ve araştırdım. Sonra telefonu kenara atıp videodaki gibi sırtına hafif hafif vurmaya ve sıvazlamaya başladım. Hala ağlıyordu.
Yavaş yavaş ağlaması durmuştu. Sonra tekrar kucağıma yatırdım ve hafifçe sallayıp uyuttum tekrar. İnşallah uyanmazdı bir daha.
.
.
Uykunun en güzel yerinde yeniden Adesanin ağlamasıyla uyandım. Sürekli uyanıcakmıydı? Sabah işe nasıl yetişicem? Yada işe gidebilirmiyim? Giderim. Bebeğimide götürürüm. Sekretere emanet edip bende toplantılara giderim.
Ah. Nasıl unuttum. Ben kovmuştum o kızı. Neyse. Ceren bakar artık.
Adesayı kucağıma aldım ve biberonunu verdim ağzına. Tekrar uyuyunca yatağa bıraktım. Başına minik bir öpücük kondurup kalktım ve banyoya girdim.
