BABASININ BEBEĞİ|TAMAMLANDI|

40. Bölüm

23 Haziran Perşembe.

İyi okumalar diliyorum meleklerim.

.

.

.

.

.

.

 

           Sonunda öğle arası olunca kalktım ve uyuyan Mattias ' on yanına oturdum. Saçlarını karıştırdım ve "Mattias. Haydi kalk. Öğle arası. Yemek yicez. " dedim. Mattias kafasını kaldırdı ve tek kolunu belime sarıp beni kendine çekti.

                Kalbim ağzımda atıyordu. "Gel sende uyu güzelim." dedi.

Yiaa.

Güzelim miyim gerçekten.

          Derin bir nefes aldım ve "Olmaz. Ben şu an da çok acıktım. Bir an önce yemek yiyelim." dedim. Güldü ve yanağımdan öptü. "Tmam. Hadi o zaman." dedi. Nil "Hele şükür." dedi ve önden yürümeye başladı. Biz de arkasından gittik.

         Mattias"Nil. Sen sanki bana bir şey anlatacaktın." dedi. Nil "A doğru. Adesa aşkım sen git kantine biz geliyoruz. " dedi.

       "Ne anlatacaksın ki?" dedim. Kesinlikle, asla bilmiyorum. Acaba ne anlatacak?

          Nil "Seni ilgilendirmez." dedi sonra Mattias ' a döndü ve "Gel kankam. Biz gidelim." dedi. Sonra birlikte gittiler. Ben de kantine geçtim ve "Ahmet abii. Bana iki karışık bir de kaşarlı tost. Bir de üç ayran." dedim.

           Ben ve Nil karışık yiyorduk ama Mattias sucuk sevmediği için kaşarlı yiyordu.

            Siparişlerim gelince aldım ve boş masalardan birine oturdum. Tam yemeğimi yemeye başlarken masanın yanıma birileri gelince

     

     Kafamı kaşdırdım ve gelenlere baktım.

Ğadi ya rabbi.

            "Iyy. Yemin ediyorum iştah falan kalmadı." dedim.

          Savaş pezevenki "Selam Ades." dedi ve sandalyeler den birini çekip oturdu.

         "Kalk siktir ol git lan. Sıçarım belana!" dedim sinirle.

           Bu Savaş denen şerefsiz okulun başından beri gelip bize bulaşan bir idiot. Kaç defa dövdüm akıllanmıyor awq.

            "Sakin bebeğim. Biz konuşmaya geldik sadece." dedi.

Sakin Adesa.

Sakin kızım.

Ah Tanrım.

Neden babamın siniri bana bir bir geçti ki acaba?

Vallaha küçükken böyle değildim ben.

Beni bunlar bozdu bak.

Nerede kalmıştık?

Hah.

Ben bu şerefsiz ite Allah ne verdiyse dalacaktım değil mi?

Evet. Aynen öyle yapacaktım.

           Derin bir nefes verdim ve elimde olan tostu sakince masaya bıraktım. Sonra aynı sakin hareketler ile yavaş bir şekilde ayağa kalktım.

             Savaş' on karşısına geçtim ve bir elimi masaya yasladım. Birazcık eğilerek yüzlerimizin karşı karşıya gelmesini sağladım.