Ik schrok me rot! Dit is mijn huis niet! Ik begin te gillen. HELPPPP, HELLPPP, HEELLPPP! Niets hielp. Ik raakte gestrest en begon als een gek te ijsberen. Rustig blijven, het is maar een droom, het is maar een droom, rustig, rustig. Ik kneep mezelf keihard. Maar ik werd niet wakker. Ik bedacht me snel iets, ik pakte de lamp van het bureau en liep heel voorzichtig als een idioot uit zo'n tekenfilm naar de deur. Ik deed de deur langzaam open en zag op de grond een briefje liggen met daarop geschreven:
Hey schat goedemorgen,
Ik ben weg gelopen van huis, ik had geen zin meer in je moeder, en ik wilde ook een kind, dus ik heb jou meegenomen, ik heb je afgemeld op school, doe lekker rustig aan, ik ben vanavond 5 uur thuis zodat ik kan koken voor je!
Liefs papaPoep, is dit echt of een grap! Ik liep terug naar 'mn kamer' en zocht mn mobiel. Shit, die is natuurlijk thuis..... Ik rende naar beneden, met de lamp nog steeds in mn hand, want ik vertrouwde het nog steeds niet. Ik hoopte dat er beneden een telefoon zou staan. Yes, een telefoon. Ik pakte hem en belde mn vader op. "Hallo met Henk". Pap, waar ben ik hemelsnaam beland. "Uhmm". Pap, waarom heb je me ontvoerd, is dit een grap, ik vind dit echt niet leuk hoor, dit is echt abnormaal! "Ja, dat weet ik schat maar". Maar wat, je dacht ik ontvoer me kind even. "Nee zo bedoelde ik het niet ik wilde". Hou je mond maar, je gaat maar nu naar huis om me naar mama te brengen, je bent echt gek in je hoofd hè! "Nee schat, ik breng je nu niet naar mama". Prima, waar ben ik nu, welk dorp of stad? "Dat vertel ik je vanavond wel, dag dag schat". Hij hing de telefoon op. Klootzak riep ik ik in de telefoon, ook al had die al opgehangen. Kakzooi, ik stampte woest op de grond. Dit kon hij toch niet menen! Hoe dan ook, hij gaat me nooit naar huis brengen, dan ga ik zelf wel. Ik liep door 'ons huis' opzoek naar een computer ofzo. Ik vond er snel een en starte hem op. Het mocht wel een eeuwigheid duren maar dan heb je ook wat.....
POV. Renske's moeder
Waar is ze nou, waar is nou. Renske, Renske, schat waar ben je dit is echt niet meer leuk nu. Ik keek voor de honderdste keer in haar kamer, in de tuin, bij de buren, bij de buren in de tuin. Dit is echt verschrikkelijk. Ik rende naar binnen en bedacht, ik bel haar gewoon, ik draaide haar nummer, maar ik hoorde boven haar mobiel. Kakzooi. Ik nam het zekere voor het onzeker. Ik sloot het huis af, op weg naar de politie, om ze te vertellen wat er is gebeurd!POV. Anna
We hadden pauze, maar Lente ne Renske waren er niet, dus ging ik maar met Eva mee. Het voelde gek, eigenlijk hebben we nog steeds ruzie......Waar zijn Lente en Renske. Eva haalde haar schouders op. Ik denk dat Lente in het ziekenhuis is maar waar Renske, geen idee. Oh, maar Lente zei toch dat ze weer naar school kwam?. "Ja, maar waarschijnlijk dus niet". "Hoi". Hey Lente, wat dacht je, we hebben de eerste 2 uur vrij! Lente schudde haar hoofd. Ik moest uitrusten, heb net een scan gehad in het ziekenhuis loog Lente (dat wisten Anna, en Eva en Renske natuurlijk niet). Ik was eigenlijk niet zo geintreseert in Renske, klinkt gemeen, dat weet ik, maar dat is ook zo 😂😂😂. Ik keek verliefd naar Eva. Ze was zooo mooi. Haar bruine haren die golvend of haar schouders liepen. Haar lieve glimlach....POV. Lente
Hoe ga ik dit in godsnaam aan ze vertellen! Niet nu want Renske is er niet. Waar is Renske eigenlijk vroeg ik. Anna en Eva haalden hun schouders op. En weten de docenten het ook niet? "Nee, ze hebben haar alleen afwezig gemeld, tenminste haar vader dan". Oh oké. "Hoe was het eigenlijk in het ziekenhuis?" vroeg Eva. Oh goed hoor..... "Wat heb je nou eigenlijk?" vroeg Anna. Oh gewoon, een ontsteking bij mn been zei ik afwezig......~~~~~~~~~
Ja jongens, een lang hoofdstuk (voor mijn doen) en het gaat niet eens ergens over, allemaal POV. haha, maar Ik hoop dat jullie jet nog leuk vinden! Tips zijn altijd welkom! Vote, comment, followw
JE LEEST
Lesbisch!? Ben ik dat echt?! {voltooid}
Fiksi RemajaDit verhaal gaat over een pubermeisje Eva. Eva zit helemaal in de knoop met zichzelf en ze komt achter dingen die ze niet had willen weten...