Lesbisch!? Ben ik dat echt?! {voltooid}

Hoofdstuk 41 - Lente

"Schat kom, we moeten nu echt gaan" riep mn moeder van beneden. Ik stormde naar beneden. Van boosheid. "Wat is er?". Wat denk je zelf? 1 dag uit dat rot ziekenhuis kan ik weer terug! "Ja dat weet ik, sorry schat en" zei mn moeder, ze was nog geeneens klaar en ik onderbrak haar weer. Ja dat weet je, dat weet je hè, nou wat heb ik daar aan, niks. Ik heb echt een k*t leven! "Sorry hoor, maar dat is niet helemaal waar, er zijn altijd kinderen die het slechter hebben". Ja hoor tuurlijk, kanker hebben is niet erg genoeg om tot bij de ergste kinderen op de wereld te horen hè! "Nee, schat zo bedoelde ik het niet". Ik stormde de trap weer op naar mn kamer, wat heel gek was dat ik dat kon, want normaal zou ik dan of van de trap vallen of door mn benen zakken. Nu gelukkig niet. Je bekijkt het maar! Ik ga niet mee naar dat rot ziekenhuis! Gilde ik woedend.

Ik was bij mn kamer en deed gooide mn kamerdeur keihard dicht. Ik ging in mn bed liggen en begon te huilen. Ik hoorde mn moeder de trap opkomen. Ze klopt op mn deur en ik deed mn hoofd onder de dekens. Ga weg! Schreeuwde ik. Ik hoorde mijn moeder weg lopen, maar niet mn kamer uit. Ik vond het prima maar ik bleef in mn bed liggen.

We zaten in de auto op weg naar het ziekenhuis. Ik weet niet hoe mn moeder het geflikt heeft, maar ze heeft me uit bed kunnen krijgen. We zwegen de hele rit. Ik keek alleen door het raam naar buiten. Ik dacht aan Renske. Ik was zo blij dat ze terecht was. Mn mobiel begon te trillen. Er belde iemand. Ik nam op. Met Lente. "Hey, met Eva". Hey Eef. "Hey". Waarom bel je? "Ik ga het zo goed maken met Anna, maar ik ben stik zenuwachtig!" Ja dat snap ik, maar maak je niet te veel zorgen, het komt vast goed! "Ik hoop het". Ja ik ook. "Wat ben je aan het doen?" Ik moet WEER naar het ziekenhuis zei ik licht geïrriteerd. "alweer? Waarom". Uuuhhh, dat uhhh, dat leg ik je later nog wel uit, ik moet hangen. "Oh oké, succes". Dankje, jij ook hè, het komt echt goed geloof me!

"Waarom belde Eva?" Oh gewoon, ze is zenuwachtig, ze heeft nu al een paar maanden ruzie met Anna en ze gaat het vandaag goed maken. "Oh wat goed van der". Ja vind ik ook. Zijn we er al bijna? "Ja........hier". Mn moeder pakeerde de auto en we liepen naar binnen. We zaten bij de dokter. Sorry dat je alweer terug moest komen". Ik zei niks maar ik keek de dokter met vurige ogen aan. "Sorry". Ik zei weer niks. Ik zag dat de dokter het begreep, dus hij hoefde geen antwoord. "Mevrouw, excuseer, maar u dochter heeft nu een chemokuur, dus....." "Ja ik snap het". Mn moeder liep weg.

"Wat is er?" vroeg de dokter. Wat denkt u zelf, ik ben 1 dag thuis en ik moet weer naar het ziekenhuis, voor nog zo'n kak chemo ook! En ik moet ook nog aan mn vrienden vertellen dat ik kanker heb en ik word helemaal gestrest van mn moeder! Ik schreeude dat laatste. De dokter slikte. "Ik kan je hier helaas niet mee helpen, maar je weet dat je moeder gehoord heeft wat .he net zei hè". Nou beter. De dokter grinnikte. Ik ook. "Kom je mee?" Omdat het moet, niet omdat ik het leuk vind! "Ja, het is ook niet leuk". Ik volgde de dokter en ik kreeg mijn 2e chemokuur.

POV. Eva
Ik ijsbeerde door het speeltuintje. Het was 5 voor 3. Ik was stik, stik, stik zenuwachtig. Ik streste hem helemaal. Ik hoorde voetstappen. Ik ging snel in het speelhuisje zitten. En daar kwam.... Oh kak, het was nog een oude vent. "Dag meisje" zei de man. Ik glimlachte naar hem, dag meneer. Er kwamen 2 kinderen ook het hoekje om. 1 voor 3. Ik vond het zoooo spannend. Ik was zooooo ontzettend zenuwachtig.

POV. Anna
Ik stond om de hoek. Ik durfde niet naar het speeltuintje. Ik keek op mn mobiel. 1 voor 3. Ik durfde niet. Maar ik moest. Ik moest en zou het goed maken! En nog vandaag. Ik keek weer op mn mobiel. 3 uur. Ik haalde diep adem. En liep het hoekje om. Ik lachte. Ik keek naar Eva. Ze was zooo mooi. Ik liep naar het speelhuisje en klom naast haar. Ik keek haar lachend aan, en zij mij. Hey. "Hoi".

POV. Eva
Het spijt me zo! riepen we tegelijk. We lachtte. Er was een korte stilte. Het spijt me echt heel erg, echt alles, ik had kunnen weten dat je niet op meisjes viel, en ik had je ook nooit moeten zoenen en verder kwam ik niet want Anna onderbrak me.

POV. Anna
Ik legde mijn vinger op haar lippen en zei het geeft niet. Mijn hoofd kwam dichter bij de hare.

POV. Eva/Anna
Onze hoofden kwamen dichter bij elkaar. En we zoende! WE ZOENDE!!! 💋💋💋

~~~~~~~~~
Aan elk leuks komt een eind! Haha, nee grapje. Maar dit boek is ten einde. Ik vind het erg jammer, maar ik heb 40 hoofdstukken geschreven en dat wilde ik bereiken en dat is gelukt! Ik ga nog een 'lesbisch ben ik dat echt deel 2' schrijven. Dus don't worry! Dus verwijder het boek nog niet uit je bibliotheek, want ik zeg even wanneer hoofdstuk 1 online staat van deel 2. Laat in de comments achter hoe je vind het het boek moet heten:

-lesbisch ben ik dat echt (deel 2)
-lesbisch ben ik dat echt deel 2
-lesbisch ben ik dat echt (#2)
-lesbisch ben ik dat echt #2
Zet in de comments welke je het beste vind!

Ik ben zoooo blij met alle reads, ik wist nog toen ik zo blij was dat 10 mensen mijn boek hadden gelezen! Haha en nu, nu zijn het er 6000! Dat had ik dus echt niet verwacht! Ik ben zooo blij en ik hou super veel van jullie! 💘 Ik hoop dat jullie het boek leuk vonden om te lezen! Xxxxxxxx Daphne