Lesbisch!? Ben ik dat echt?! {voltooid}

Hoofdstuk 6

Piep, piep, piep, piep. Zuchtend stapt Eva haar bed uit en doet de dingen die ze normaal s'ochtens ook zou doen. Maar dezekeer nam ze ook nog een douche. Ze voelde zich vies. En ook van dat ene bloed..... "Eigenlijk weet ik nog steeds niet wat ik ervan moet vinden" klonk de stem in haar hoofd. "Geen idee, laat het gewoon, net hoort er eemaal bij, en als je het niet zo wilt heb je pech" zei Eef streng. Elke dag weer opnieuw dat gezeik van die stomme stem dacht ze. Als ze uit de douche komt en naar beneden gaat om te eten zit haar moeder met een kop thee en met grote ogen eng voor zich uit te staren. "Mam"....."mam"..... Weer geen reactie......."mam" riep ze nu wat harder. "Hè, vroeg je iets". "Ja" zei Eva verward. "Wat is er?". "Niks, hoezo". "Mam....Kom op zeg, er is wel iets. Je staat als een zombie voor je uit te staren" zei Eva. "Het...het...het gaat niet zo goed met je oma". "Wat is er dan aan de hand?". "Gister kreeg ze een hersenbloeding en ze moest naar het ziekenhuis". "Vandaag wordt ze geopereerd, en dan moeten ze kijken of ze het haald". Ze hoorde het verdriet in haar moeders stem. "Jou mama, of papa's mama?" Vroeg Eva na een tijdje. "De mijne". eva sloeg een arm om haar moeder heen. Ze knuffelde haar. "Schat, je moet naar school, het is bijna 8 uur. "Oké". Eva pakte haar tas en sprong op de fiets naar school. Normaal zou ze hier wachten en alles aan Anna vertellen, maar omdat ze wist dat Anna haar een laar dagen niet meer wilde zien, zeer waarschijnlijk, fietste ze maar door. Toen ze op school was, liep ze naar het kluisje van Lente, in plaats van die van Anna. Het voelde heel raar. "Ja, het is je eigen stomme schuld" zei Eef boos. "Ik kan er toch ook niks aan doen" zei Eva verontwaardigd. Ze zag Anna bij haar kluisje staan, die eng voor zich uit staarde. eva liep er naar toe. "Anna, gaat het wel?". Anna schrok uit haar gedachten en keek Eva aan. "Ga, weg!". "Anna, Anna, sorry, wacht nou even!" riep Eva nog, maar Anna liep boos door naar Renske. Ik kan het echt nooit meer goed maken dacht ze. "Lente". "Ja, wat is er?". "Ik kan het echt nooit meer goed maken met Anna" zei ze verdrietig. "Vast wel, ze is gewoon geschrokken". "Nou, fijn hoor dat ze me heel de tijd negeert". "Laat het rustte, het gaan van zelf over" zei Lente geruststellend.

~~~~~~~~~~
Thuis
~~~~~~~~~~

"En,hoe was het op school?" Vroeg haar moeder. "Goed hoor, maar hoe is het met oma". "Ze wordt nu geopereerd". "Mogen we na de operatie bij haar langs?" Vroeg Eva hoop vol. "Nee, we moeten wachten tot morgen" zei haar moeder getreurd. "Vet jammer" zei Eva. "Ga maar aan je huiswerk" zei haar moeder voor afleiding. "Oké". Eva pakte een pakje oreo's en ging naar boven. "Wiskunde" zei Eva. "Jemig wat een stom vak". Eva begon de sommen uitrekenen.

~~~~~~~~~~
Ik weet het, kort hoofdstuk. Ik had geen inspiratie. Ik hoop wel dat jullie het leuk vonden? 😝