Lesbisch!? Ben ik dat echt?! {voltooid}

Hoofdstuk 38 - Renske

'Loop de weg uit, ga dan naar rechts, dan bent u in de straat van de bestemming. De bestemming vind u aan de linkerkant' ik was zo blij dat te horen ik was namelijk kapot. ik liep de lange straat uit en het laatste stuk rende ik. ik was helemaal gesloopt. hijgend kwam ik bij mijn huis aan. ik keek ernaar. wat had ik het gemist! nou ja, het huis niet, maar mama en Sarah! ik werd helemaal vrolijk vanbinnen als ik aan de gedachte dacht dat ik ze zo weer zou zien! ik belde aan. er deed niemand open. ik geloofde het niet en belde nog een keer, en nog een keer, en nog een keer. na 10 keer bellen wist ik gewoon dat ze niet thuis waren! wat zouden ze aan het doen zijn? mij zoeken, of juist denken: 'bekijk het, zijn we mooi van die stomme puber af!' bij die gedachte stortte ik in elkaar. ik zat tegen de voordeur aan te huilen.

POV. Renske's moeder
ze is nu al 3 dagen weg. "ja dat spijt ons heel erg, we hebben vanmiddag meerdere politie bureaus ingeschakeld". "beter" zei Sarah. ik zuchtte. er was een lange stilte "er is ook nog een mogelijkheid dat ze is verongelukt....". Sarah begon te huilen. "maar dat mag niet, ze is pas 13". "het is vast een gemene vent die haar heeft dood gereden, als ik hem zie hè, nou dan gaat ie eraan!". "meisje, meisje, doe maar rustig, niks is nog zeker" zei de politie agent.

ik dacht aan Renske, straks is ze wel verongelukt. of erger nog: straks heeft ze zelfmoord gepleegd! alleen maar omdat Henk en ik ruzie aan het maken waren. of omdat ze geslagen werd door Henk, Henk, die vuile, vieze KLOOTZAK! ik voelde dat ik boos werd vanbinnen. het liefst had ik het uitgeschreeuwd, maar omdat ik bij een politie bureau was hield ik me in. meneer de agent, wij moeten maar eens gaan, ik heb zo'n vermoede dat ik u morgen weer zie. de agent knikte. "ik hoop dat we dan meer informatie hebben, dag". dag. Sarah zwaaide en pakte mijn hand en toen liepen we naar huis. Sarah liet mijn hand los en rende het laatste stukje naar het huis, ik wist waarom ze dat deed, in de hoop dat Renske daar zat, ik hoopte dat ook, maar ik kon er zo lastig in geloven!

POV. Renske
ik huilde. ben ik godverdomme thuis, zijn ze er niet! "Renske?" hoorde ik een bekende stem zeggen, het leek de stem van haar zusje, Sarah. ik keek op. Sarah? "Renske!" zei ze blij. ik stond op en Sarah kwam naar me toe gerend en gaf me een knuffel. "ik heb je zo gemist!" zei ze. ik jou ook!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
sorry voor het korte hoofdstuk! ik hoop dat jullie het nog leuk vinden! tips zijn altijd welkom. vote, comment, follow :)