Taehyung
Telefonu kaç kez arasam da, açmamıştı. Doyoung bir cevap bekler gibi yüzüme bakmaya devam ediyordu.
"Ya bir yerde bayılıp kaldıysa?"
Söylediği şeyle dönüp yurda doğru yürümeye hatta koşmaya başladım. İçeri girip direkt asansöre koşmuştum.
Düğmeye arka arkaya basmamla sonunda açılmıştı lanet olası yer. Ama içeride kimse yoktu. Demek ki, asansörden çıkmıştı.
Asansöre bindiğimde, Doyoung da benimle birlikte binmişti.
"Bir şey olmamıştır değil mi?"
Kafamı sağa sola salladım. Ama korku tüm bedenimi sarmıştı. Ya durumu ciddiyse?
~~
Onların olduğu kat dahil tüm katlara, banyolara tuvaletlere bakmıştık. Ama yoktu. Biz ararken Yuta da gelip bizimle birlikte aramıştı.
"Belki yurttan çıkmıştır olamaz mı?"
Çocuklardan birinin söylediği şeyle aklıma kuzeni gelmişti. Dün numarasını vermişti eve gelirken.
Telefonumu çıkarıp hızla numarasını tıkladım. İkinci çalışta açtığında, yoongiyi bugün görmüş mü diye sordum ama hayır demesiyle olan umudum da ölmüştü.
Nereye giderdi ki?
"Taehyung hyung, ben sabah kalktığımda terastan sesler geliyordu. Bir ihtima-"
Çocuk daha lafını bitirmeden merdivenlere koşmaya başladım. Asansörle uğraşamazdım şimdi.
Ben yukarı çıkarken, arkamdan yutayla doyoungun da geldiğini duyabiliyordum.
Kapıya ulaştığımda, kilitli olduğunu gördüm. Her ihtimale karşı bakmam lazımdı. Emin olmam lazımdı.
Omzumu kapıya geçirdim ama açılmadı. Bir kaç kez daha geçirmemle açılmıştı lanet olası.
Bir hışımla dışarı çıkıp gözlerimi terasta gezdirdim. Bir kaç adım öne gittiğimde, yan taraftaki koltuklardan birinde iki büklüm olmuş Yoongiyi görmemle, bedenimden bir akımın geçtiğini hissettim.
Hızla yanına gidip kucağıma aldım minik bedenini. Bedeni buz kesmişti resmen.
Doyoung yanımıza gelip üzerindeki ceketi Yoonginin üzerine örttü.
Şu an tek düşündüğüm kediciğimin kendine gelmesiydi. Gerisiyle bizzat kendim uğraşacaktım.
Baya kısa oldu ha?
Gelecek bölümde kıyam var jsjdrhhdjsdb
