Yesterday Dream (Not An Angel Series #6)

🥀Chapter: 6

"Alijandro, twenty eight." Inilapag ko ang isang papel pagkatapos sabihin kay Chavion, busy siya mag record sa laptop niya.

"I have two students with the same last name, ano pangalan niyan?" Nilingon niya ako.

I took the paper again to see what the name was. "Joseph Cion." Saad ko bago mag hikab.

Nakakaantok naman 'to. Dapat natutulog na 'ko kung hindi lang siya nag patulong mag record ng mga score's ng estudyante niya. Ang daming papel sa center table namin. Madami siyang section na hawak, may high school at elementary magkaiba pa ng school.

Alas diez na pero nandito parin kami sa living area, nakaupo sa carpet habang nakapatong ang isang braso ko sa center table.

I looked at Chavion who was busy focusing on his laptop, wearing specs. Nakapag palit narin ito ng damit kaya tanging white t-shirts and boxer ang suot nito ngayon.

"Salarda, Twenty two." Nakasimangot na ako sa sobrang antok. "And, Alijandro, Ceron....Twenty six." I mentioned the last paper I was holding.

Tinalian ko muna ng goma ang mga papel na tapos na marecord. "Done na! Ikaw na bahala sa ibang section, inaantok na 'ko!" Tumayo ako at nag-unat agad.

"Thanks," mahinang saad niya. "Come here." Tawag nito and tapped where I was sitting earlier.

Nakabusangot ang mukha ko. "Ano na naman?! Bahala ka diyan, inaantok na 'ko!" I rolled my eyes.

"I said, come here..Sherel."

Tinignan ko muna siya. Napaka seryoso na naman ng mukha. Hindi ko pa siya nakikitang ngumiti ng totoo. Madalas kasi nakasimangot ito at cold kapag nakikipag usap sa akin.

Imbis maupo sa inupuan ko kanina, I intentionally sat on his lap, facing him while clinging to his neck. "Bakit ba?" Tanong ko nang makaupo ako sakaniya.

He grabbed my waist and leaned me against the center table. Paisa-isa ang halik niya sa akin, inuna ang pisngi at ilong ko. Nothing has changed in his reaction, his face is still blank even though he keeps kissing me.

"I'm so tired, wife." He whispered after kissing my cheek. "You didn't greet me when I arrived... I'm annoyed, Sherel."

I frowned. "'Yan ba ang dahilan kung bakit ang sungit mo sa akin?"

"Palagi mo nalang 'yon hindi ginagawa sa tuwing dumadating ako." Reklamo niya. Hindi parin nagbabago ang reaksyon sa akin. "You're always focused on your cellphone."

"I'm busy too, Chavion! There's a new perfume launch at our company–"

"I know, I hope you think you have a husband too, you have a husband who is waiting for you. You can't even talk to me when we are together." He said calmly.

Mag iisang buwan na kaming mag-asawa. Parang hangin ang turing namin sa isa't isa. Palagi kami nakatutok sa sariling gadget, busy sa trabaho. We didn't even eat together sometimes, I always fell asleep after getting to work.

Samantala siya, may pang hapon narin siyang tinuturuan kaya gabi narin ito nakakauwi. Pagkarating niya tulog na ako at nakakain na. Simulan nun, palagi mainit ang ulo niya. Kung ano ang inuutos sa akin, papansin, amp!

"Ganoon ka rin naman, ah! Did I complain?!"

Napahilamos siya sa sobrang inis, para pinipigilan ang sarili. "Don't shout, mag kaharap lang tayo." Bumuntong hininga siya. "I did that because you didn't talk to me even though I was talking to you."

"Ano gusto mong gawin ko? Mag paka-role bilang asawa mo?" I laughed sarcastically.

"Do your responsibilities as my wife." He said blanky.