Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
biliyorum şiirin ayakları yok kalkıp gelsin, yeterince uzun kolları da yok sevip okşasın
2021,
"Biliyorum, sana giden yollar kapalı. Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni.
Ne kadar yakından ve arada uçurum; İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi.
Uyandım uyandım, hep seni düşündüm Yalnız seni, yalnız senin gözlerini."
Gün doğalı birkaç saat olmuştu, kendimi acıya gömme çabam da birkaç dakikayı bulmak üzereydi. Bütün gece uyanık kalmıştım, gözlerimden yaşlarım akamasa da uyku aktığı apaçık belliydi. Onun geniş, beyaz sırtını ve üzerindeki silik çilleri karanlıkta izlemeye çalışırken ilerleyen zamanı yakalayamamıştım ve sadece düşünmüştüm. Yalnız onu, yalnız onun gözlerini.
Uyandığını esnemek için kaldırdığı kolundan anlamıştım. Hemen sonra şişik gözleriyle bana doğru dönmüş, uyanık olmamı beklemiyormuş gibi ürkmüştü. Kuru bir günaydın dışında tek kelime edemedim.
Onunla güne ilk başlayışım değildi ama aşık olduğum adamla ilk uyanışımdı bu. Nasıl hissettireceğinin üstüne saatlerimi harcasam dahi bu kadar ağır olacağını düşünemezdim. Tarif de edemiyordum işte, sanki doğumuma dönmüş, annemin karnından yeni çıkmış gibiydim ama bu sefer başıma geleceklerden haberdardım.
Odanın dışından ev halkının sesi geliyordu ama bu dört duvarın arasına hiçbiri uğramamıştı. Yoongi de hiçbirini umursamamıştı. Peş peşe açılıp kapanan kapı seslerinden sonra evde kalan tek canlılar ben, Yoongi ve Mandalin olunca sonunda konuşma kararı almış gibi o minik ağzını hareketlendirmişti.
Uyumadan önce ve uyandığım ilk an kafamı kurcalayıp duran şeyler oldu, Jimin demişti bana. Sahiden de paylaşmıyoruz gizlerimizi ama ben bilmek istiyorum seni. Bunun için benim de seni kendimle beslemem gerek, bu yüzden sana birkaç şiirimi okutacağım. Şimdilik sadece bunu yapabilirim, mazur gör lütfen cesaretsizliğimi.
Sonra yanımdan kalktı, çekmecelerini karıştırdı, birçok dergi çıkardı ve hepsini önüme serdi. Şimdi ben yatakta kamburumla otururken, o da yanımda ve biraz gerimde yatak başlığına yaslanıp uzanırken Ruhun Haritası isimli dergide yayımlanan şiirlerini okuyordum. Tüm gece gözlerinde kaybolmuşken, onun başkasının gözlerinden bahsettiği satırlardaydım ve... yaralanıyordum. Evet, çoktan birçok soyut delik açılmıştı bedenimde. Yoongi kalbimde bir yırtıktı ve oluk oluk kanatıyordu beni o noktadan. Başka nasıl anlatılırdı ki bu?
"Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum oradan oraya. Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki.
Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği.
