"သား ထယ်ယောင်းလေး "
"အာပါးးး"
ကျောပိုးအိတ်လေးလွယ်လို့ အဖေ့ဆီကိုလုံးလုံးလေး ပြေးသွားတဲ့ ၈နှစ်သားထယ်ယောင်း။
"အိုက်ဂူးး ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ အာပါးကလေးလေးက"
"ခိခိ"
ရင်ခွင်ထဲမှာ ရီနေတဲ့ထယ်ယောင်းလေး။
"လာ အိုမားကိုအလုပ်သွားကြိုကြမယ် ပြီးရင်ကစားကွင်းလိုက်ပို့မယ်"
စကားအဆုံးမှာ ထယ်ယောင်းလေးက ပျော်လွန်းလို့ထခုန်တယ်။
...........
"ဝါးး အကြီးကြီးပဲ ရဟတ်ကြီးက"
ရေခဲမုန့်လေးကိုင်လို့ ရဟတ်ကိုငေးနေမိတယ်။
"လာ အပါးတို့သွားစီးကြမယ်"
အဖေနဲ့အမေကို လက်လေးတွဲလို့ ရဟတ်ကွင်းထဲဝင်သွားတယ်။
...........
ကားနောက်ခန်းမှာ အရုပ်လေးပိုက်လို့ထိုင်နေတဲ့ ထယ်ယောင်းငယ်။
"ပျော်ခဲ့ရဲ့လားသား "
အလုပ်ကအပြန် ပင်ပန်းနေပေမဲ့ သူနဲ့တူတူလိုက်ကစားပေးခဲ့တာမို့ အိုမားကပိုပင်ပန်းနေမှာ။
"ဟုတ် ရမ်းပျော်တယ် အိုမား၊ နောက်လဲလိုက်ပို့လားဟင်"
"လိုက်ပို့မှာပေါ့ သားရဲ့၊ အိုမားအားတဲ့နေ့ကျရင်"
"ခိခိ"
ကစားကွင်းကဝယ်ခဲ့တဲ့ ဝက်ဝံရုပ်လေးကိုပိုက်လို့ ရီနေတယ်။
ရီနေရင်းမှ ကားထိုင်ခုံနဲ့ လွတ်သွားတဲ့တင်ပါး။
အသိစိတ်မလွတ်ခင် ကြားလိုက်ရတဲ့အသံ။
"ကျွှီ.....ဒုန်း"
__________________
"အာပါး?"
"အိုမား?!"
"သားထယ်ယောင်းလေး"
အဖေနဲ့ အမေက အဖြူရောင်ဝတ်စုံကိုဝတ်ထားတာမို့ ထယ်ယောင်းစိတ်ထဲ ထူးဆန်းနေတယ်။
"အာပါးတို့ သွားရတော့မယ်"
"ဟင် ဘယ် ဘယ်သွားကြမလို့လဲ၊ အာပါးတို့နဲ့လိုက်ခဲ့မယ်လေ"
အာပါးက မျက်ရည်တွေဝဲရင်း ခေါင်းယမ်းနေတယ်။
"အိုမားတို့ ထွက်သွားလို့ တစ်ယောက်ကျန်ခဲ့ရင်လဲ ဘဝကို အဆင်ပြေအောင် ဖြတ်သန်းပါနော်"
"အို အိုမား"
သူအရမ်းချစ်ရတဲ့ အာပါးတို့က သူ့ကိုထားပြီး ထွက်သွားတော့မယ်တဲ့ ။ မလုပ်ပါနဲ့ မထားခဲ့ပါနဲ့။
YOU ARE READING
I'm Fine
Fanfictionအမေက ဘဝကို အဆင်ပြေအောင်နေဖို့ ပြောခဲ့တယ်။ဘယ်လိုအဆင်ပြေအောင် နေရမလဲတော့ မပြောပြခဲ့ဘူး။ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ပင်ပန်းနာကျင်နေရင်တောင် အဆင်ပြေနေခဲ့တယ်။ Kim Tae Hyung
