Ölmek İçin Doğduk

Levye

"Gel!"

Zümra kapıyı yumuşak bir şekilde açarak yavaşça içeri girdi.

"Size bir şey söylemem gerek."

Vera kafa salladı.

"Dinliyorum."

Zümra masaya yaklaştı.

"Mila ile ilgili."

Vera hızlıca ayağa kalktı.

"Bir şey mi oldu?"

"Biliyorsunuz ki Mila bir hafta okula gelmedi.Bugün de gelmedi.Dün zaten erken çıktı."

Vera sadede gel anlamında kafa salladı.

"Son günlerde okulu bırakmaktan bahsediyor."

Vera'nın bir anda kaşları çatıldı.

"Nasıl?"

"Yarın da gelmeyecekmiş."

"Ne demek gelmeyecekmiş?"

"Öyle söyledi."

Vera tekrar masasına oturdu.

"Tamam ben hallederim.Çıkabilirsin!"

Zümra kafa sallayıp odadan çıktı.

...

Kapının çalma sesiyle uyandım.Bugün okula gitmeyeceğim için alarm kurmamıştım ama havanın serinliğine ve rengine bakılırsa oldukça erkendi.Üstümde harika pijamalarımla,saçım dağınık bir şekilde,aynada kendime bakma fırsatı bulmadan terliklerimi geçirdim ve hızlıca ve bir yerlere uyku sersemliği ile çarpmamaya çalışarak alt kata indim.

"Sabah sabah gerçekten kimin benimle derdi olabilir? Olsun,derdiniz olsun.Ben olmasın demiyorum ama bu saatte biraz canice değil mi?"

Söylene söylene kapıyı açtım.

"Günaydın."

Karşımda Vera'yı görünce duraksadım.Açık konuşmak gerekirse Çetin'i bekliyordum hatta Ahu bile olsa bu kadar şaşırmazdım.

Kapıda çok ciddi bir ifadeyle bana bakıyordu.Ama bu ne güzellik! Allah'ım bu nasıl bir şey ya!

"Günaydın.Bir sorun mu var?"

Hala bir şeyleri algılamaya çalışıyordum.

"Çok fazla sorun var Mila."

Biliyorum anlamında uykulu gözlerle kafa salladım.

"Neden hala giyinmedin?"

"Ne için?"

"Okul için."

Hala oldukça ciddiydi.

"Şöyle ki..."

Sözümü kesti.

"Git giyin,bekliyorum."

Kaşlarımı çattım.

"Ben bugün gelmeyecektim aslında."

Daha da ciddi bir biçimde baktı.

"Git dedim!"

İç çekip kapıyı sonuna kadar daha açtım.

"Burada mı bekleyeceksiniz?"

Vera ciddiyetle kafa salladı.

"Evet,hadi."

"Kapatayım mı kapıyı?"

Şimdi yüzüne kapatsam ayıp olur.

"Kapat Mila!"