Çuval

3 0 0
                                    

Arabayı hiç bu kadar hızlı Tolia'ya doğru sürdüğümü hatırlamıyorum.En azından öfkemi gaz pedalından çıkarıyordum.Öfkemle birlikte arabanında hızlanması bana haz veriyordu.Hayal kırıklığım öfkeye dönüşmüştü.Evet Tolia Vera'nındı.Ama başından beri bunu saklayan bir tek Vera değildi.

"Çetin!"

Olabildiğince gürültü çıkararak Tolia'ya girdim ve merdivenlerden Çetin'in yanına ışınlandım.

"Ne oldu Mila?"

İçerdeki adamlarıma baktım.

"Çıkın dışarı!"

Bana baktılar.

"Çıkın dedim!"

Hepsi bir anda hareketlenip yok oldu.

"Ne oluyor Mila?"

Gözümden ateş fışkırdığını vücudumun ısısından ve Çetin'in bana bakışından anlayabiliyordum.

"Tolia'nın tapusunu getir."

Garip bir şaşkınlık içinde bana yaklaştı.

"Ne duruyorsun Çetin git getir!"

"Mila..."

Elimi havaya kaldırıp tüm gücümle suratına geçirdim.

"Sana yazıklar olsun!"

Önce bir afalladı.Sonra bana bakıp elinin tersi ile dudağından akan kanı sildi.

"Sandığın gibi değil."

"Ne sandığım gibi değil lan!"

Akif hızla içeri daldı.

"Niye bağırıyorsunuz?"

Sinirden dolan gözlerim ve kızaran vücudumla Akif'e döndüm.

"Gir içeri!"

"Mila..."

"Gir lan içeri!"

Akif tekrar kumarhane salonuna girdi.Çetin'e döndüm.

"Ne sandığım gibi değil? Evet Vera'dan beklemezdim.Ama bunu düşünürken sen aklımın ucundan bile geçmedin."

"Senin iyiliğin için."

"Sikmişim iyiliğimi Çetin! Bundan büyük kötülük var mı!"

"Mila sakinleş sonra konuşalım."

"Çık git Çetin!"

"Ne!"

"Ağzımı bozmuyorum.Adamlarını da topla defol git!"

"Sinirlisin.Sakin ol!"

"Yanımda güvenemeyeceğim insan istemiyorum.Şimdi siktir git!"

Çetin bir süre bana baktı.Daha sonra arkasını dönüp kumarhane salonuna girdi.

"Orospu çocuğu!"

Tekrar yüzünü görmek istemediğim için hızla Tolia'dan çıktım.Şu an tam zamanıydı.Hayvan gibi içip kafa dağıtmanın tam zamanı.

Konuşamayacak durumda olduğum için Zümra'ya mesaj attım.Arabayı evlerine çok yakın bir sokakta durdurdum ve arkaya geçip hemen elbisemi üzerime geçirdim.Bu elbiseyle kendimi çok seksi hissediyorum.Saten parlak sarıya kaçan mini yeşil bir elbise,önünde salaş bir dekoltesi var ve sırtı komple açık.Sadece arkadan çapraz ip uzanıyor.Ayağıma da yanıma aldığım beyaz ince topuklu ayakkabıyı geçirdim ve iplerini güzel bir nizamla bağladım.

"Alo nerdesin?"

"Beş dakikaya ordayım."

"Çıkıyorum."

Ölmek İçin DoğdukHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin