Ölmek İçin Doğduk

Yemek

Zümra'nın annesi seslendi.

"Hadi kızlar yemek hazır!"

Koşarak aşağıya inip bahçeye çıktık ve masaya oturduk.

Zümra bana bakıp duruyordu.Fısıldadım.

"Bana şöyle bakmayı keser misin?"

"Soru sormama izin ver,keseyim."

Göz devirdim.

Zümra'nın babası muhabbet açmak için sordu.

"Mila, nasıl gidiyor başkanlık?"

Elimde ete batırılmış çatalı ağzıma götürmeden yanıtladım.

"Güzel gidiyor ama biraz göze batıyorum."

Vera yine aynı tepkisiz surat ifadesiyle yanıtladı.

"Bunda bir sorun mu var?"

Etimi çiğneyip bir yudum su içtikten sonra cevap verdim.

"Hiç sanmıyorum."

Zümra'nın annesi hemen bir soru sordu.

"Annenler ne zaman dönecek canım?"

Bu yemeklerde çok üstüme geliniyor.

"Ben mezun olup giderim büyük ihtimalle."

Vera tekrar soru sordu.

"Ne iş yapıyordu annen?"

"Avukat.Kendi bürosu var."

Vera garip bir bakış attı.

"İşin zor olmalı."

Zümra bir anda öksürmeye başladı.Uzattığım suyu içtikten sonra bana fısıldadı.

"Ne dedi duydun mu?"

"Saçmalama Zümra."

Dirseğimi geçirince sustu.

Zümra'nın annesi Vera'ya baktı.

"Ben artık doğum iznine ayrılayım."

"Sana hamile olduğun ilk gün bunu söyledim."

Esat Hoca kafa salladı.

"Evet hayatım,karnın da şişti iyice."

Konu buraya sapınca rahatladım.

Tatlılara geçtiğimiz sırada Vera'nın telefonu çaldı ve kalkıp açtı.Konuşup geldikten hemen sonra benimki çaldı.İlk cevap vermedim.

Zümra,Çetin yazısını gördü,telefonumu ters çevirdi.

Üçüncü çalışta açmazsam Çetin kaçırıldığımı düşünüp adamlarıyla buraya gelir.

Vera hemen tatlısından bir dilim aldı ve konuştu.

"Aç,biz rahatsız olmayız."

Maalesef ve maalesef bu kadın benle uğraşmaya bayılıyor.

"Şu telefonu her açmayınca öldün sanıp kendimi suçluyorum."

Herkes telefonla konuşmamı dinliyordu çünkü Vera'nın dediği cümleden dolayı masadan kalkamamıştım.

"Yemekteyim."

"Hala mı? Neyle uğraştığının farkındasındır umarım."

"Noldu?"

"Adam yarın bir daha buluşmak istedi."

"Kaçta? ya da dur.Ona benim numaramı verirsin,kapatıyorum."

"Buraya gel buluşmamız lazım."

Yüzüne kapattım.