(Yetişkin içerik!!!)
_______________
Eğer iki farklı hayat yaşıyorsanız hayat gerçekten zordu. Eğer o iki hayattan biri üst düzey bir bürokratın kızı, diğeri ise en çok aranan bir suç örgütünün başı olmaksa hayat daha da zordu.
Ben Alina Kozlov...
...
(Upuzun bir bölüm oldu. Yorumsuz paragraf görmezsem dadından yenmez. Sizin etkinizle bölümler daha hızlı yazılır ve hepimiz çok mutlu oluruz. Sevgi pıtırcığıyız bugün hadi iyisiniz 😂)
(Ama bölüm öyle değil 😈)
Bu arada şarkı tam olarak Balerin ve Şahin'i anlatıyor. Sadece Vega'nın söylediği daha slow versiyonu da efsane. Dinleyin ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
〰️ "Seni unutamam ki."
"Unutmana izin vermem zaten Lina," dedi yavaşça. "Asla izin vermem!" ➰
Vega & Manga - İz Bırakanlar Unutulmaz ________________
13. Bölüm🩰 İzler Silinir Ama Acısı Kalır! ________________
Eve girdiğimde tüm hücrelerimden yorgunluk akıyordu. Güneş'ı Ana Merkeze götürmüş ve karabasanlara teslim etmiştik. Asil ile gittiğimiz için geri dönüşte beni eve Merih bırakmıştı. Kendimi salondaki koltuğa attığımda o da yanıma oturdu. Yol boyunca konuşmamıştık, aslında ben yol boyunca uyuklamıştım. Bu aslında işime de gelmişti, beni hem Merih'in bitmeyen sorularından hem de Asil'in söylediklerinden uzak tutmuştu ama işte yine buradaydık ve o dikkatle bana bakıyordu.
"Canın sıkkın," diyerek açılışı yaptı.
Başımı koltuğun arkasına yaslarken ona değil tavana baktım. Şakaklarımda büyük bir zonklama vardı. "Merih inan bana şu an Alaca ile ilgili öfkeni bana yansıtmanı kaldıramayacağım."
Sarılı elimi kendine çekince başımı koltuktan kaldırmadan ona çevirdim. Sargı kırmızıya boyanmıştı, aslında o ana kadar onun varlığını bile unutmuştum. Doktorun yaptığı iğneler sayesinde acısını da hissetmemiştim ama sanki o an acı duymaya başladım. Merih sargıyı yavaşça açtı ve sessizce yarayı inceledi. Hiçbir şey söylemeden ayağa kaldı. Çok geçmeden elinde temiz bir sargı ve birkaç malzemeyle daha yanıma oturmuştu. Elimi tekrar kavrayıp sessizce temizleme başlamasıyla, "Biz kardeş gibi büyüdük," diye sonunda konuştu. Kirpiklerinin arasından bana baktı. "Ben hepinizi kardeşim gibi görüyorum Alina. Kabul, öfkem ileri gitmeme neden oldu ama inan bana, sadece seni düşünüyorum. Tekrar canın yansın istemiyorum."
"Biliyorum," dedim sadece. Çok yorgundum. Bedenen, en çok da ruhen yorgundum.
