Underneath His White Coat ( Montero Series # 5)

Chapter Twelve

Chapter Twelve

[Aria's POV]

Napahinga ako ng malalim at sinubukang gumalaw but I couldn't move a muscle. Ang bigat ng ulo ko. Ang init init ng pakiramdam ko pero parang nanlalamig din ako at ang bigat bigat ng katawan ko and my private down there was throbbing with pain...

I was totally enslaved by my own need na hindi ko na iniisip kung ga'no kalaki ang male organ niya. It was so huge pakiramdam ko hanggang ngayon hinihiwa parin ang loob ko.

Oh my god! Did I really do that last night?

Nakakahiya! How shameless was I?

What have you done to yourself, Aria Yui?!

I tried to open my eyes pero hindi ko naituloy dahil narinig ko ang boses ni Rafael.

"Aria?"

Napakibot ako nang maramdaman ang kamay niya sa noo ko. Pakiramdam ko mas lalong uminit ang katawan ko. Then I suddenly felt something beep on my left ear.

He heaved out at naramdaman kong may inayos siya sa ulo ko. A hoodie.

"Masakit ba ang ulo mo?"

Hindi ako makasagot. I was so ashamed and mortified of what I did. Parang wala akong mukhang maihaharap sa kanya.

"Aria," sabi niya ulit.

"A-ang init ng pakiramdam ko..." nilakasan ko ang loob ko pero hindi ko parin kayang magmulat ng mata. I can feel na may damit ako pero wala akong underwear. My comforter but I was still naked inside besides this hoodie jacket which for sure was his. This is too embarrassing. Ghad!

"May lagnat ka and you were hypoglycemic. Hindi ka kumain kagabi?"

Umiling ako."N-no..." nanghihina kong bulong.

"Open your eyes, Aria. Look at me."He used that menacing voice that made me do those thing na sa hinagap hindi ko na imagine na kaya kong gawin.

"Look at me, Aria. Open your eyes."

Napalunok ako bago dahan dahang napamulat. Nasalubong ko agad ang mga mata niya. Unlike last night na mainit at nakakapaso ang tingin niya ngayon ay nanlalambot iyon. Akala ko mas lalo akong mahihiya kapag natingnan ko na ang mga mata niya pero hindi iyon ang naramdaman ko.

"I'm sorry about last night, if I have known I could have been more gentle," he said tenderly.

Napalunok muli ako at parang namamalikmata pang napatitig sa kanya.

Did he purposely do that to me? O galit lang siya kaya nagawa niya 'yon?

"This will be a bit cold," he added at may inilapat na towelette sa noo ko.

"O-okay lang ako..." sabi ko at akmang aabutin ang noo ko pero pinigilan niya ang kamay ko. He took my hand with his at ipinagsalikop pa iyon sa kanya. "Don't move a hand."

Nagulat pa ako nang sundan ko iyon at naka IV ang kamay ko!

"R-rafael anong ginawa m-mo? Bakit ako naka IV?" napaikot ang mga mata ko. Nasa kwarto parin naman niya ako. But there was a rod beside me kung saan naka sabit ang IV. And there were IV medicines on the bedside table!

"You passed out last night because of hypoglycemia, Aria. I need to put you on IV to give you glucose. Besides you have a fever. Kailangan kitang bigyan ng gamot."

Nanlaki ang mga mata ko. "You gave me IV medicines?"

"I had no choice 'cause you were asleep. But I will shift it to oral once you're okay."