დილით ერთმანეთში ახლართულებს გაგვეღვიძა ვის სად ქონდა ფეხი ან ხელი გაურკვეველი იყო.
მიუხედავად ამისა სიცილით ავდექით და გამზადება დავიწყეთ .
ფორმა არც ისე ცუდია , მაგრამ ოდნავ მოკლე . ვერ ვიტყვი რომ მოუხერხებელია .
- ლილი სკოლაში როგორ უნდა მივიდეთ?
კითხვა დავუსვი თან უკან მივყვებოდი .- ანუ....აგიხსნი , მოკლედ აქ სკოლა და საერთოსაცხოვრებელი ერთმანეთზე მიტყუპებულივითაა მხოლოდ ხიდია გასავლელი ამ ხიდს გაივლი და სკოლაში შედიხარ ჩვენ მესამე სართულზე ვართ ხიდი კი პირდაპირ მესამეზეა.
- გასაგებია .
მარია ყველაფერს ათვალიერებდა უყურებდა ბავშვებს როგორ მიიზლაზნებოდნენ ზოგი ჯგუფ-ჯგუფად ზოგიც მარტო .
მას უხაროდა რომ ლილი მასთან ერთად იყო მაგრამ <<განა ყველაფერი ასეთი მარტივია >>
მარიას თავში ისევ დაიწყო არეულობა . ის ვერ იტანდა ხალხმრავლობას .
სწავლობდა თითოეულ მათგანს ზოგს მაკიაჟი ეკეთა უფრო სწორედ უმეტესობას უყურებდა როგორ მიაბიჯებდნენ .
ყურადღება ხუთ გოგოზე გადაიტანა ერთი წინ გამოსულიყო ისე თითქოს მათ შორის მთავარიაო ის ოთხი კი გვერდებზე დაესკუპებინა თითქოს დამხმარეები ყოფილიყვნენ .ლილის მათზე ვანიშნე მან კი ამრეზიით გახედა ეტყობა არ მისწონდა ისინი.
- ვინ არიან?
მაინც ვკითხე .- გახსოვს გუშინ ის ბიჭები?
ისე მკითხა თითქოს პააუხი არ ცოდნოდა მეც თავი დავიქნიე.- მათი ნაშები არიან რაა მოკლედ ბოზებისგან ვერაფრით გაარჩევ უბრალოდ რამოდენიმესთან არ წვანან მხოლოდ ერთის ერთგულები არიან.
თქვა დ აგადაიხარხარა მეც მეცინებოდა მაგრამ ამდენ ხალხში შემრცხვა მითუმეტეს ყურადღებას ვიქცევდით . ლილის პირზე ხელი ავაფარე და მაგრად მოვუჭირე , ბოლო ხმაზე იცინოდა სანამ არ დაწყნარდა იქამდე არ მოვშორდი.
YOU ARE READING
*PSYCHIATRIC HOSPITAL* -ფსიქიატრიული
Fanfiction‼️გაფრთხილება‼️ ვისაც სუსტი გული გაქვთ და არ შეგიძლიათ დრამების წაკითხვა ნუ წაიკითხავთ 🖤 იმედია მოგეწონებათ . -გამიშვი!!! გამწარებულმა დაუყვირა. -უკვე მერამდენედ!! მერამდენედ მიყვირი!! შეიგნე რომ მე მეკუთვნი !! არ გაბედო მეორედ დაყვირება ... იცოდ...