*PSYCHIATRIC HOSPITAL* -ფსიქიატრიული

თავი 23 (ბნელი ოთახი)

ყველას გვეშინია სიბნელის .... სამარისებული სიჩუმის....
მარტოობის და რაც მთავარია ტკივილის.

მტკივა.... ძალიან მტკივა ვერ ვგრძნობ მუდამ ფეთქავ გულს თითქოს გაჩერდა .... შეწყვიტა მაგრამ მაინც მხოლოდ იმისთვის რომ თავისი მოვალეობა შეასრულოს უბრალოდ ფეთქავს ... მაგრამ არა ისე რომ მარიამ ეს იგრძნოს .... უნდა ისევ ისე აუჩქარდეს როგორც მაშინ როცა თეჰიონს ხედავდა მაგრამ ახლა ოთხკედელს შუა გამოკეტილია და არც იცის სადაა . ხელებით მუხლებს ეხვეოდა და მჭიდროდ იკრავდა სზეულზე . თავი მათში ჩაერგო და კვლავ ქვითინებდა .... როგორც ყოველთვის არ დაკვირვებიხართ ის მუდამ ტირის მუდამ რაღაც სანერვიულო აქ და ამის მიზეზი ვინააა??? რათქმაუნდა ეს ხომ თეჰიონია ...

რომ დაგენახათ ახლა ალბათ ვერც იცნობდით ..... ვერ დიანიახავდით იმ მომღიმარ სახეს მხოლოდ ჩაშავებული და განადგურებული თვალები დაგხვდებოდათ.....

გოგონა რომელიც უმიზეზოდ მიიყვანეს საგიჟეთში მაშინ როცა ის სულაც არ იყო გიჟი... თუმცა აქაურობამ მართლაც გააგიჟა და შეშლილად აქცია ....
აიძულა ორმაგად ეგრძნო ის ტკივილი აიძულა კვლავ ეცადა თავის მოკვლა აიძულა ისევ შეეყვარებინა..... რაოდენ ირონიაა არა ...?! საკუთარი მტერი შეუყვარდა .... ადამიანი რომელიც მას სულ ტკენს და აიძულებს რომ იტიროს ის კი რას აკეთებს ? თხოვოს რომ ეს აღარ გააკეთოს მაგრამ ვინ მოუსმენს მის ასეთ ვედრებას ,ის ხომ ყველას და ყველაფერს ფეხებზე კიდია ....

მარია უყურებდა ოთახს რომელშიც ვეღარც ხედავდა ყველაფერი იმდენად შავი იყო რომ ადგომაც არ სურდა .... ვერც ადგილს პოულობდა, ეშინოდა ნაბიჯის გადადგმისაც კი ..........

<<არ გაინტერესებთ როგორ მოხვდა აქ ? >>

***

- ფეხი გამოადგი!- მის წინ როგორც ყოველთვის თეჰიონი იყო ... ხელზე ძლიერად მოეჭირა მისი ტორები და გოგონას წათრევას ცდილობდა .